Kosmos, ciała niebieskie, wszechświat / ogólnopolska konferencja naukowa

Fantastyka poddawana jest systematycznej rewizji ze strony najróżniejszych środowisk – naukowych, krytycznoliterackich, publicystycznych i fanowskich – przez co, wbrew pozorom, coraz trudniej o kompleksowe ujęcie wszystkich jej przejawów. O fantastyce myśli się w różnych kontekstach estetycznych, a także jako o rozmaitych dziedzinach, takich jak literatura, film, malarstwo, komiks, serial, gry wideo, a nawet twórczość dla młodszych adresatów czy muzyka. Co więcej, obecny sposób pojmowania czy postrzegania ma dość płynny i niejednoznaczny charakter, a skoro tak, to wciąż problemem pozostaje granica pomiędzy fantastycznością jakiegoś motywu lub zabiegu narracyjnego a fantastyką jako taką: fabułotwórczą, gatunkotwórczą i światotwórczą. W obręb tej problematyki wliczać także trzeba rozmaite fantazmaty czy imaginaria oraz wciąż ewoluujące pojęcia zawłaszczające sferę fantastyczności. (informacja organizatorów)

Początek i koniec to dwa najbardziej znamienne aspekty w perspektywie zbiorowej, historycznej czy doświadczeń jednostkowych. Niekiedy wydarzenia te mają charakter traumatyzujący, ale też sygnalizować mogą kwestie zgoła odmienne. Tym, co łączy początek i koniec jest nie tylko inicjalizacja i finalizacja określonych wydarzeń, przedsięwzięć, cywilizacji, kultur, istnień etc., lecz także pamięć o nich, funkcjonująca w obiegu globalnym lub tylko pamięci indywidualnej. Pamięć zresztą pozostaje – zwłaszcza, jak się wydaje, w dobie postprawdy – gwarantem tożsamościowej prawomocności świadectwa, także dziennikarskiego i reporterskiego, stającego przed niełatwym wyborem między sumiennym świadczeniem o zastanych faktach a potrzebą ich fikcjonalizacji dla potrzeb czytelniczych. Pamięć o początku i końcu jest wreszcie także i miejscem, stwarzającym przestrzeń do spotkań różnych czasów, różnych etnosów, różnych doświadczeń i różnych tożsamości. 

„Kobieta”, „kobiecość” współcześnie pojmowane są w bardzo szerokim spektrum, mając do zaoferowania o wiele więcej niż tylko konotacje związane np. z przypisanymi rolami społecznymi, zestereotypizowanymi modelami zachować etc., co zdecydowanie skłania do wnikliwych studiów i analiz. Mówimy tutaj zarówno nachyleniu socjologicznym, psychologicznym, medycznym,  kulturoznawczym, ale i obyczajowym, a także językoznawczym, kulturowym, a również i tym w literaturze, sztuce filmowej itd. 

Kultura seriali, możliwości ich oglądania czy produkowania zmieniły się na przestrzeni lat w sposób dynamiczny i niezwykle interesujący. Pojawiające się nowe formuły produkcji i dy­strybucji seriali wpłynęły na ukształtowanie się nowych zjawisk dotyczących odbioru treści i wykształciły potrzebę tworzenia narracji dostosowanych – także tematycznie i w zakresie długości trwania – do nowoczesnego widza.