Sposoby czytania lektury przez młodsze dzieci. Wychowanie do lektury

Kategorię prawdy autorka przedstawia w wielu aspektach: etycznym, estetycznym i epistemologicznym. O ile pierwsza część pracy poświęcona została poglądom na temat prawdy w szeroko rozumianej sztuce (prawda w literaturze, w malarstwie, w krytyce artystycznej), o tyle część druga prawdę rozpatruje w kontekście biograficznym Witkiewicza (prawda a wychowanie, prawda a wiara, prawda a mit, prawda a życie). Autorka nie zawęża zatem badań tylko do literatury, lecz rozpatruje całość życia i twórczości Witkiewicza, starając się pokazać związek biografii twórcy z jego dziełami, skonfrontować głoszone idee z praktyką.

Książka Tadeusz Czapczyński (1884-1958) – pedagog – literaturoznawca – literat wyrasta z potrzeby podjęcia namysłu i utrwalenia doniosłych osiągnięć dziś nieco zapoznanego polonisty. Jego losy stanowią egzemplifikację dziejów polskiej inteligencji, żyjącej pod zaborami, działającej w wyzwolonej Polsce w okresie dwudziestolecia międzywojennego oraz doświadczającej zmian ustrojowych po 1945 roku.

Praca powstała w Katedrze Teorii i Antropologii Literatury na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

Celem rozprawy doktorskiej będzie próba opisania szkoły reportażu „Gazety Wyborczej”. Przesłanką do podjęcia tego tematu badawczego jest fakt, że „Gazeta Wyborcza” w dużej mierze przyczyniła się do popularności tego gatunku z pogranicza literatury i dziennikarstwa na gruncie polskim i miała ogromny wpływ na jego współczesną formę. Z uwagi na fakt, iż nadrzędnym celem współczesnego reportażu literackiego jest wzbudzenie w czytelniku konkretnych odczuć, zwrócenie jego uwagi na dany problem, nakłonienie go do określonych zachowań i postaw, kluczem i metodologią badania wybranych tekstów będzie perspektywa afektywna i emocjonalna. Podczas interpretacji literatury podmiotu, zostanie ukazany jej emocjonalny charakter oraz wskazana rola afektu i emocji w sposobach reprezentacji doświadczenia. Przybliżone zostaną nie tylko sposoby uchwycenia stanów afektywnych i emocjonalnych zarówno bohaterów reportaży oraz samych autorów, ale również scharakteryzowana złożoność narracyjna, którą posługują się reporterzy, mająca na celu potęgowanie emocji i afektów czytelnika w trakcie lektury. Ponadto praca ma na celu wykazanie, że drugim nadrzędnym ogniwem, wokół którego oscylują reportaże twórców „Gazety Wyborczej” jest ich polityczny i zaangażowany charakter, co kłóci się z założeniami klasycznego gatunku, którego celem było obiektywne i rzetelne sprawozdanie z jakiegoś wydarzenia.