Joanna Głogowska, Miasto-labirynt, powieść-labirynt – kategoria labiryntowości w Katedrze Marii Panny w Paryżu Wiktora Hugo i Pachnidle Patricka Süskinda

Topos labiryntu jest głęboko zakorzeniony w kulturze europejskiej, więc nieustannie powraca w jej tekstach, aktualizowany i przekształcany. Celem poniższego szkicu będzie zatem próba przyjrzeniu się dwóm oddalonym od siebie epokowo tekstom i analiza nie tyle bezpośrednio zawartych w nich obrazów labiryntów, co miasta – przede wszystkim jako przestrzeni wrogiej, a także przyłożenia do obu powieści szeroko rozumianej wspomnianej już kategorii labiryntowości przejawiającej się w ich stronie formalnej.