Audiodeskrypcja malarstwa - wyznaczniki gatunku i ich realizacje tekstowe

Praca poświęcona jest problematyce kryzysu tradycyjnej władzy wzroku w polskiej literaturze i polskim malarstwie na przełomie XIX i XX wieku. Chodzi o usytuowanie rodzimej sztuki słowa i obrazu w zupełnie nowym kontekście: przełomu antywzrokocentrycznego, zaproponowanego przez amerykańskiego badacza Martina Jaya sposobu rozumienia zmian paradygmatu kultury europejskiej w drugiej połowie dziewiętnastego stulecia.

Praca obejmuje swoim zasięgiem szereg dyscyplin, takich jak medioznawstwo, socjologia sportu, antropologia, ale przede wszystkim dotyczy zagadnień z dziedziny genologii lingwistycznej. Przedmiotem rozważań stał się gatunek. Centrum badań stanowi transmisja telewizyjna uzupełniona uwagami związanymi z transmisją radiową i internetową. Metodologia badań to przede wszystkim metodologia genologii lingwistycznej w ujęciu Marii Wojtak oraz pragmalingwistyka i stylistyka tekstu. Na podstawie ponad 100 transmisji autorka podjęła próbę zbudowania wzorca gatunkowego telewizyjnej transmisji sportowej, którą uważa za twór wielogatunkowy, nie zawsze jednorodny, hybrydowy. Uznaje, że badany gatunek nie ma jednolitego, ściśle określonego wzorca kanonicznego, lecz jest raczej kolekcją gatunków.

Praca związana jest z problematyką stanu kondycyjnego artysty, w oparciu o ścisłe procedury medyczno-lecznicze. Dotyczy malarza uwikłanego w proces twórczy.

Na doktorat składa się dwanaście obrazów wykonanych w technice olejnej i technikach własnych - mieszanych. We wstępie do pracy autorka odniosła się do różnego rozumienia pojęcia rzeczywistości, które zmieniało się w czasie - począwszy od pierwszych filozofów: Platona i Demokryta, po współczesnych: Stephena Hawkinga oraz Hugh Everetta III.