Exilic Space in the Works of E. M. Cioran, Witold Gombrowicz, Saint-John Perse, Giorgio de Chirico, and Andrei Tarkovsky

Praca jest próbą rekonstrukcji stylu "Dziennika" Witolda Gombrowicza. Styl rozumiany jest tutaj jako zjawisko z pogranicza formy i treści, jako tryb przekładania się sposobu rozumienia i doświadczania świata przez pisarza na język. Autorka wyróżnia w "Dzienniku" cztery strategie tak rozumianego stylu: śmiech i niepowaga, fikcja (a właściwie auto-fikcja), prowokacja oraz dialog. Cztery części pracy zawierają pogłębione analizy każdej z tych strategii w oparciu o interpretacje wybranych fragmentów "Dziennika".

Celem pracy jest zaprezentowanie perspektywy ekokrytycznej i wprowadzenie jej do polskiego literaturoznawstwa na przykładach polskich i zagranicznych literatury nowoczesnej. Dzięki zwróceniu uwagi na potencjał literacki i intelektualny 2 połowy XIX wieku, okazuje się, że w tym okresie w Polsce mamy do czynienia z narodzinami nowowczesnego realizmu ekologicznego, dzięki m.in twórczości Dygasińskiego. Istotną figurą umocowania wyobraźni estetycznej ekokrytyki okazuje się zwierzę i narracje, które uwzględniają "zwierzęcy punkt widzenia". Tym sposobem w znaczenie ekokrytyczne wpisują się już teksty Sienkiewicza, Prusa czy Konopnickiej. Od Reymonta poprzez Gombrowicza do Leśmiana następuje otwarcie modernizmu na ekokrytyczną interpretację, by móc poszukać ich kontynuacji w literaturze współczesnej, przede wszystkim u Olgi Tokarczuk.

____________________________________