Forfatterens individuelle estetikk i gjendiktning. En litteraturkritisk studie over Wisława Szymborskas og Czesław Miłosz’lyrikk i norske oversettelser

Poetyckie przestrzenie doświadczenia. William Blake i Czesław Miłosz

Celem pracy jest przyjrzenie się problematyce sacrum w literaturze z perspektywy jej obecności w poezji lubuskiej. Przedmiotem badań są wymiary świętości, jakie odsłania twórczość autorów regionalnych oraz definicje sacrum wyłaniające się na gruncie literatury lokalnej.

Celem dysertacji jest zbadanie kwestii sacrum w literaturze czarnego romantyzmu. Zawarta w tytule "dwoistość" odnosi się zarówno co do rozróżnienia na dobre i złe sacrum, ale także na to związane z religią chrześcijańską oraz sacrum pogańskie. Kategoria sacrum badana jest w tekstach XIX-wiecznych, zaliczanych do czarnej odmiany romantyzmu. W pracy zostało przyjęte zawężenie materiału badawczego do utworów twórców krajowych.

Celem pracy jest zaprezentowanie perspektywy ekokrytycznej i wprowadzenie jej do polskiego literaturoznawstwa na przykładach polskich i zagranicznych literatury nowoczesnej. Dzięki zwróceniu uwagi na potencjał literacki i intelektualny 2 połowy XIX wieku, okazuje się, że w tym okresie w Polsce mamy do czynienia z narodzinami nowowczesnego realizmu ekologicznego, dzięki m.in twórczości Dygasińskiego. Istotną figurą umocowania wyobraźni estetycznej ekokrytyki okazuje się zwierzę i narracje, które uwzględniają "zwierzęcy punkt widzenia". Tym sposobem w znaczenie ekokrytyczne wpisują się już teksty Sienkiewicza, Prusa czy Konopnickiej. Od Reymonta poprzez Gombrowicza do Leśmiana następuje otwarcie modernizmu na ekokrytyczną interpretację, by móc poszukać ich kontynuacji w literaturze współczesnej, przede wszystkim u Olgi Tokarczuk.