Wydarzenie
Początki i końce
Początek i koniec to dwa najbardziej znamienne aspekty w perspektywie zbiorowej, historycznej czy doświadczeń jednostkowych. Niekiedy wydarzenia te mają charakter traumatyzujący, ale też sygnalizować mogą kwestie zgoła odmienne. Tym, co łączy początek i koniec jest nie tylko inicjalizacja i finalizacja określonych wydarzeń, przedsięwzięć, cywilizacji, kultur, istnień etc., lecz także pamięć o nich, funkcjonująca w obiegu globalnym lub tylko pamięci indywidualnej. Pamięć zresztą pozostaje – zwłaszcza, jak się wydaje, w dobie postprawdy – gwarantem tożsamościowej prawomocności świadectwa, także dziennikarskiego i reporterskiego, stającego przed niełatwym wyborem między sumiennym świadczeniem o zastanych faktach a potrzebą ich fikcjonalizacji dla potrzeb czytelniczych. Pamięć o początku i końcu jest wreszcie także i miejscem, stwarzającym przestrzeń do spotkań różnych czasów, różnych etnosów, różnych doświadczeń i różnych tożsamości.
Mając na uwadze wszystkie te głosy, rozproszone w dyskursach kształtujących ponowoczesną świadomość kulturową, Organizatorzy konferencji zachęcają do podjęcia rozważań, proponując refleksję m.in. nad:
- początek i koniec w wizjach kulturowych (literatura, film, serial, komiks, gry wideo, muzyka);
- filozofia;
- religioznawstwo;
- nauki przyrodnicze – perspektywa historyczna i ponowoczesna;
- językoznawstwo;
- cywilizacja wobec końca i początku;
- początek i koniec w doświadczeniu jednostkowym (indywidualnym – rodzina, relacje bliskości, romanse, biografie, autobiografie etc.);
- rodzina;
- narodziny i śmierć;
- porządek społeczny;
- polityka;
- władza;
- konflikty zbrojne;
- odnowa, rewitalizacja, nowy początek;
- pamięć miejsc końca i początku;
- wspomnienia i narracje wspomnieniowe (intymistyka, dzienniki, pamiętniki etc.);
- kulturowe praktyki zapominania i przypominania, postpamięć; dyskursy pamięci o końcu lub/ początku;
- narracje początku i końca;
- mity i legendy;
- narracje kryzysu;
- polityka, władze, demokracje, reżimy, tyranie – początki i końce;
- wizje apokalipsy i estetyki postapokalipsy;
- katastrofy.
Oczywiście organizatorzy zapraszają do proponowania własnych interpretacji, do przesyłania abstraktów, których problematyka nie została wymieniona w powyższym zestawieniu.
Ostateczny termin nadsyłania abstraktów na adres: pik.ekonferencja@gmail.com mija 14 stycznia 2024. Na podany adres należy przesłać w jednym pliku:
- abstrakt (max. 600 słów);
- aktualną afiliację, tytuł naukowy oraz profil badawczy
- numer telefonu oraz korespondencyjny email.
Na pokrycie kosztów związanych z organizacją konferencji przewiduje się opłatę konferencyjną w wysokości 200 PLN. Organizatorzy przewidują publikację w formie recenzowanej monografii w serii „Perspektywy Ponowoczesności” lub numerów monograficznych czasopisma (w zależności od liczby artykułów zgłoszonych do recenzji po konferencji).
Szczegółowe informacje na temat konferencji aktualizowane będą na stronie internetowej: Szczegółowe informacje na temat konferencji aktualizowane będą na stronie internetowej: www.poczatekikonieckonferencja.wordpress.com
Komitet organizacyjny: dr hab. Ksenia Olkusz (Ośrodek Badawczy Facta Ficta), dr Renata Iwicka (Uniwersytet Jagielloński), dr Barbara Stelingowska (Uniwersytet w Siedlcach), mgr Joanna Brońka (Ośrodek Badawczy Facta Ficta), mgr Kinga Kamińska (Ośrodek Badawczy Facta Ficta). mgr Rafał Paliński (Ośrodek Badawczy Facta Ficta)
(Treść ogłoszenia pochodzi od organizatora).
Informacje
Zobacz także
Początki i końce. Zbiorowości i jednostki w kontekście zdarzeń historycznych oraz indywidualnych
Początek i koniec to dwa najbardziej znamienne aspekty w perspektywie zbiorowej, historycznej czy doświadczeń jednostkowych. Niekiedy wydarzenia te mają charakter traumatyzujący, ale też sygnalizować mogą kwestie zgoła odmienne. Tym, co łączy początek i koniec jest nie tylko inicjalizacja i finalizacja określonych wydarzeń, przedsięwzięć, cywilizacji, kultur, istnień etc., lecz także pamięć o nich, funkcjonująca w obiegu globalnym lub tylko pamięci indywidualnej.
Technologie, wynalazki, nowości – historia i współczesność. Przemiany, pożytki,zagrożenia
Nowoczesna rzeczywistość jest naznaczona rozlicznymi przemianami związanymi z pojawianiem się nowych technologii obecnych w różnych dziedzinach życia. Wzbudzają one rozmaite odczucia – od zachwytu, przez akceptację, po podejrzliwość, a niekiedy także niechęć czy wrogość. Nie jest to jednakowoż rzecz charakterystyczna dla czasów współczesnych, choć bez wątpienia szybkość, z jaka zmienia się otaczający nas świat, jest zawrotna. Łatwo wszelako prześledzić, że i w przeszłości ludzkość mierzyła się z podobnymi dylematami – zaakceptować, bać się, okazać entuzjazm czy ostrożność względem postępu i idących za tym zmian.
Kobiety – dyskursy, konteksty kulturowo-historyczne, obyczajowość
„Kobieta”, „kobiecość” współcześnie pojmowane są w bardzo szerokim spektrum, mając do zaoferowania o wiele więcej niż tylko konotacje związane np. z przypisanymi rolami społecznymi, zestereotypizowanymi modelami zachować etc., co zdecydowanie skłania do wnikliwych studiów i analiz. Mówimy tutaj zarówno nachyleniu socjologicznym, psychologicznym, medycznym, kulturoznawczym, ale i obyczajowym, a także językoznawczym, kulturowym, a również i tym w literaturze, sztuce filmowej itd.
Seriale (edycja 4) / ogólnopolska konferencja naukowa
Kultura seriali, możliwości ich oglądania czy produkowania zmieniły się na przestrzeni lat w sposób dynamiczny i niezwykle interesujący. Pojawiające się nowe formuły produkcji i dystrybucji seriali wpłynęły na ukształtowanie się nowych zjawisk dotyczących odbioru treści i wykształciły potrzebę tworzenia narracji dostosowanych – także tematycznie i w zakresie długości trwania – do nowoczesnego widza.