Projekt badawczy
Język pamięci: kulturowe i społeczno-polityczne konsekwencje romantycznego projektu pamięci
Projekt poświęcony jest romantycznemu i poromantycznemu rozumieniu kategorii pamięci w kulturze polskiej. Zgodnie z hipotezą badawczą dr Marca stanowi ona rodzaj języka, który wykształcił się w Polsce w pierwszej połowie XX wieku i wywiera do dziś ogromny wpływ na życie polityczne i społeczne. Językiem tym rządzą określone reguły, to znaczy pamięć jest w nich immanentnie powiązana z takimi kategoriami jak powinność, obowiązek, odpowiedzialność, grzech i wina, a więc jest rozumiana na sposób religijny. Studia nad pamięcią jako językiem różnią się zasadniczo od studiów nad pamięcią historyczną w dotychczasowym jej rozumieniu. Pozwolą wzbogacić zarówno metodologię badań nad historią kultury polskiej, jak lepiej zrozumieć wiele jej aspektów.
Zobacz także
Pałac Staszica jako heterotopia afektywna - nowa kategoria opisu metamorfozy miejsca
Celem projektu jest interdyscyplinarny opis historii i pamięci ważnego miejsca na mapie kulturowej Warszawy - Pałacu Staszica, czyli obecnie siedziby Polskiej Akademii Nauk. Badaczka zamierza wykorzystać w pracy narzędzia stworzone we współczesnych badaniach nad funkcjonowaniem przestrzeni w kulturze, a także nowoczesne narzędzia badań literackich (teoria afektów). W tej perspektywie Pałac Staszica ukaże się zapewne jako znaczące miejsce ścierania się dyskursów i polityk pamięci - od jego powstania przez wiek XIX aż po czasy najnowsze. Monografia przyczyni się zarówno do lepszego poznania historii tego budynku, jak społecznych emocji, które budziły kolejne zmiany jego funkcji czy transformacje architektoniczne, którym podlegał.
Romantyzm w świetle nowych źródeł
Projekt dotyczy szeroko pojętej kultury romantycznej i romantycznej codzienności oglądanej z perspektywy źródeł, w tym przede wszystkim dokumentów pozaliterackich. Celem projektu jest przybliżenie współczesnemu czytelnikowi nieznanych aspektów życia romantyków, dostarczenie nowych kontekstów dla literaturoznawczych interpretacji oraz naukowe uaktywnienie źródeł zarówno nowych, jak i znanych.
Polska proza powojenna (1945-1989) w perspektywie badań nad męskością
Celem projektu jest analiza powojennej kultury polskiej w perspektywie badań nad męskością (men studies) i reinterpretacja krajowej prozy okresu powojennego pisanej przez mężczyzn. Zbadana zostanie przede wszystkim twórczość pisarzy krytycznych wobec kanonu romantycznego, ukazujących jego ograniczenia oraz podejmujących próby rewizji polskiej tradycji i pamięci kulturowej. Męskie fantazmaty rozpatrywane w kontekście "kompleksu polskiego" ukażą kształt narodu jako "wspólnoty wyobrażonej" (B. Anderson) i wspólnoty mężczyzn (G. Mosse). Takie ujęcie pozwoli uchwycić współzależność między dyskursem narodowym a kulturową koncepcją męskości w Polsce, a także zrewidować utrwalony obraz powojennej kultury polskiej.
Przemówienia polskich polityków w latach 1918–2014 – edycja i opracowanie źródeł, analiza lingwistyczna, digitalizacja korpusu
Podstawowym celem naukowym projektu jest zebranie oraz lingwistyczne i politologiczne opracowanie ważnych - z historycznego punktu widzenia – przemówień polskich polityków wygłoszonych między 1918 a 2014 rokiem. Efekty projektu mają – w opinii wykonawców – przyczyniać się do należytego dokumentowania aktywności oratorskiej polskich polityków w okresie 100 lat istnienia niepodległego państwa polskiego.