Кандидатская диссертация
Wykładniki spójności w tekstach pisanych przez obcokrajowców (na materiale egzaminów certyfikatowych z języka polskiego jako obcego)
Celem pracy jest analiza mechanizmów spójności językowej w tekstach pisanych przez obcokrajowców, którzy przystąpili do egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego oraz klasyfikacja stosowanych przez cudzoziemców wykładników spójności tekstu. Założeniem rozprawy jest prześledzenie, w jaki sposób zmieniają się sposoby wiązania wyrażeń zdaniowych w zależności od poziomu znajomości języka oraz wskazanie najczęściej popełnianych przez cudzoziemców błędów powodujących naruszenie więzi spójnościowych.
Podstawę rozprawy stanowi analiza materiałów egzaminacyjnych (prac sprawdzających umiejętność formułowania wypowiedzi pisemnej) z lat 2007 i 2008 zgromadzonych w archiwum Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego w Warszawie.
Pierwsza część pracy ma charakter teoretyczny. Zostały w niej omówione kluczowe pojęcia z zakresu lingwistyki tekstu, takie jak: tekst, dyskurs, spójność, a także zagadnienia mieszczące się w obszarze badań glottodydaktycznych: egzaminy certyfikatowe z języka polskiego jako obcego, sprawność pisania.
Rozdział I ukazuje różnorodność mechanizmów językowych służących budowaniu spójnego tekstu. Rozdział II poświęcony został analizie wybranych elementów ograniczających przestrzeń wypowiedzi, znakom początku i końca – tzw. delimitatorom tekstu. W rozdziale III pracy przedstawiono przykłady zaburzeń spójności wypowiedzi pisemnych autorstwa obcokrajowców. Celem analizy było ustalenie przyczyn niedostatków spójności tekstu oraz wskazanie, w jaki sposób błędy spójności wpływają na odbiór tekstu. Rozdział IV pracy stanowi egzemplifikację tego, w jaki sposób przeanalizowane w poprzednich częściach pracy wykładniki spójności funkcjonują w konkretnych tekstach.
Przedstawiona analiza dotyczy spójności zarówno na płaszczyźnie semantycznej wypowiedzi (jest to tzw. spójność linearna – kohezja), jak i spójności jako fenomenu globalnego występującego w całym tekście (koherencja).
Информация
Смотреть также
Motyw odbicia w polskiej i francuskiej poezji symbolistycznej
Ukryte w zwierciadle. Motyw odbicia w polskiej i francuskiej poezji symbolicznej.
Polszczyzna kresowa przeniesiona z województwa tarnopolskiego na ziemię głubczycką
Głównym celem pracy pt. "Polszczyzna kresowa przeniesiona z województwa tarnopolskiego na ziemię głubczycką" było przedstawienie aktualnego stanu zachowania polszczyzny kresowej, którą posługują się mieszkańcy wsi ziemi głubczyckiej na Opolszczyźnie, przesiedleni z terenów wiejskich i miasteczek dawnego województwa tarnopolskiego na Kresach Południowo-Wschodnich. Podstawą analizy były dane zgromadzone w latach 2010-2014 od 47 informatorów mieszkających w 7 miejscowościach powiatu głubczyckiego (Głubczyce, Nowa Wieś Głubczycka, Grobniki, Pomorzowiczki, Branice, Debrzyca, Zawiszyce), reprezentujących trzy pokolenia kresowian. Najliczniejszą grupę, zaliczoną do I pokolenia kresowian, stanowili najstarsi mieszkańcy – przesiedleńcy urodzeni na Kresach (31 osób) we wsiach i miasteczkach znajdujących się w granicach pięciu powiatów województwa tarnopolskiego: borszczowskiego (Głęboczek), kamioneckiego (Szlązaki), zbaraskiego (Dobrowody, Kapuścińce, Sieniawa, Sieniachówka, Tarasówka, Zarodeczko), złoczowskiego (Wicyń), tarnopolskiego (Czartoria, Łuczka, Nastasów, Konopkówka), miasteczka – Zbaraż, Busk. Były to osoby w wieku od 60 do 87 lat zachowujące w mowie właściwości polszczyzny kresowej. Ponieważ celem pracy było również sprawdzenie, czy i w jakim zakresie zachowują się one w mowie ich potomków, eksploracją zostali objęci także przedstawiciele średniego i najmłodszego pokolenia. Trójpodział na grupy pokoleniowe pozwolił zaobserwować, które cechy gwarowe zachowały się w mowie informatorów do dziś. Umożliwiło to otrzymanie pełniejszego obrazu zmian językowych, jakie dokonały się (i wciąż dokonują) na przestrzeni lat w środowisku językowym kresowian.
Poezja pochwalna i laudacyjna na łamach "Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych". Edycja krytyczna ze wstępem
Podjęty temat badawczy to edycja krytyczna utworów panegirycznych zawartych w „Zabawach Przyjemnych i Pożytecznych”, pierwszym periodyku literackim wydawanym w latach 1770–1777. W rozprawie znalazło się 71 wierszy, podzielonych na trzy kategorie. Pierwszą z nich stanowią utwory poświęcone członkom znamienitego rodu Czartoryskich, w dalszej kolejności znalazły się teksty ofiarowane Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, w kolejnej zaś wiersze dedykowane przedstawicielom oświeceniowych elit, czyli magnatom, poetom i innym ważnym osobistościom stołecznego życia społecznego i kulturalnego. Część opracowywanych wierszy nigdy później nie była publikowana. Warto również zaznaczyć, że do tej pory nie ma holistycznej antologii twórczości poświęconej nie tylko znanym politykom oświecenia stanisławowskiego, ale także mniej znanym działaczom społecznym i oświatowym, pracującym na rzecz tworzącego się dopiero społeczeństwa obywatelskiego. Oprócz opracowanych edytorsko utworów w publikacji znajdują się objaśnienia do tekstów, a także wyczerpujący wstęp historyczno- i krytycznoliteracki.
Sonet w polskiej poezji po 1956 roku
Praca biorąca udział w 1. edycji konkursu "Biuletynu Polonistycznego" Publikuj.dr (w załączniku) otrzymała wyróżnienie i nagrodę publiczności.