Кандидатская диссертация
W pracy doktorskiej przybliża się twórczość urodzonego w wielokulturowym Drohobyczu Andrzeja Chciuka. Istotą dysertacji jest zbadanie relacji między topiką miejsc a autobiografią pisarza: najpierw pogranicznego miasta, prowincji, a później australijskiej metropolii. Ciekawym zabiegiem wydaje się opis przemieszczeń pisarza jako efekt doświadczania przez niego migracji. W to pole interpretacyjne wpisane są także przemieszczenia czytelnicze, które poszerzają perspektywę ujęcia spuścizny Chciuka integralnie związanej z topografią miejsc. W pracy podejmuje się także kwestię roli bałaku, lwowskiej gwary, która ratuje tożsamość autora, a także stanowi pomost między dawnymi laty a teraźniejszością.
.
Информация
Смотреть также
Gabinet luster. Śmiech w twórczości Zbigniewa Herberta
Praca podejmuje temat humoru, satyry oraz groteski w twórczości Zbigniewa Herberta: ich genezy, odmian oraz funkcji. Analizowane są wiersze, proza, publicystyka oraz dramaty, które tematyzują lub implikują komizm. Elementem łączącym wszystkie wątki pracy jest śmiech rozumiany wieloaspektowo: jako fakt antropologiczny, programowana przez pisarza reakcja czytelnika, jednocześnie zaś jako reakcja samego pisarza na zjawiska świata realnego, manifestacja jego postawy wobec rzeczywistości. Śmiech jest tu pojmowany nie tylko w kategoriach wesołości lub rozbawienia - może być reakcją na smutek, odczucie grozy, tragizmu albo absurdu.
Przemiany językowe ludności regionu wodzisławskiego posługującej się gwarą śląską (na przykładzie wsi Olza i Odra)
---
Życie literackie w sieci: pisarze, instytucje i odbiorcy wobec przemian technologicznych
Celem rozprawy jest analiza przeobrażeń, jakim pod wpływem mediów elektronicznych uległo życie literackie, pojmowane jako społeczna instytucja wytwarzania, publikowania, czytania i oceniania tekstów literackich.
Czytanie miejsca. Poezja lubuska w perspektywie geopoetyki
Rozprawa pt. Czytanie miejsca. Poezja lubuska w perspektywie geopoetyki dotyczy twórczości poetyckiej uprawianej na Ziemi Lubuskiej, która tematyzuje problem relacji literatury i geografii. Zaproponowane przeze mnie „czytanie miejsca” jest czytaniem drugiego stopnia i nie dąży do uchwycenia esencjalnego genius loci, ale pyta o różne formy uobecniania się miejsca w tekstach literackich (przyjmuję, że ujęć tych nie można sprowadzić do jednego mianownika „lubuskości”). Opiera się na założeniu, że jedną z cech tego uobecniania jest tekstualność.