Kobiety – dyskursy, konteksty kulturowo-historyczne, obyczajowość

Początek i koniec to dwa najbardziej znamienne aspekty w perspektywie zbiorowej, historycznej czy doświadczeń jednostkowych. Niekiedy wydarzenia te mają charakter traumatyzujący, ale też sygnalizować mogą kwestie zgoła odmienne. Tym, co łączy początek i koniec jest nie tylko inicjalizacja i finalizacja określonych wydarzeń, przedsięwzięć, cywilizacji, kultur, istnień etc., lecz także pamięć o nich, funkcjonująca w obiegu globalnym lub tylko pamięci indywidualnej. Pamięć zresztą pozostaje – zwłaszcza, jak się wydaje, w dobie postprawdy – gwarantem tożsamościowej prawomocności świadectwa, także dziennikarskiego i reporterskiego, stającego przed niełatwym wyborem między sumiennym świadczeniem o zastanych faktach a potrzebą ich fikcjonalizacji dla potrzeb czytelniczych. Pamięć o początku i końcu jest wreszcie także i miejscem, stwarzającym przestrzeń do spotkań różnych czasów, różnych etnosów, różnych doświadczeń i różnych tożsamości. 

Nowoczesna rzeczywistość jest naznaczona rozlicznymi przemianami związanymi z pojawianiem się nowych technologii obecnych w różnych dziedzinach życia. Wzbudzają one rozmaite odczucia – od zachwytu, przez akceptację, po podejrzliwość, a niekiedy także niechęć czy wrogość. Nie jest to jednakowoż rzecz charakterystyczna dla czasów współczesnych, choć bez wątpienia szybkość, z jaka zmienia się otaczający nas świat, jest zawrotna. Łatwo wszelako prześledzić, że i w przeszłości ludzkość mierzyła się z podobnymi dylematami – zaakceptować, bać się, okazać entuzjazm czy ostrożność względem postępu i idących za tym zmian. 

„Sprawiedliwość” to pojęcie zawierające w sobie wiele skomplikowanych aspektów. Bywa traktowane subiektywnie, bywa, że służy celom ideologicznym, także tym o politycznej proweniencji. Jest nadto obecne w mowie codziennej, języku potocznym, rodzinnych dysputach, lecz i w dyskursach zaangażowanych, dotyczy tak spraw jednostkowych, jak i całych zbiorowości. Pojawia się w kontekstach wiary, filozofii, kultury, sztuki. Jest słowem, które ukonkretnia się nade wszystko jako sygnał pewnych dążeń, acz niesie ze sobą często ogromny ładunek emocjonalny, bagaż historyczno-społeczny. Stąd pomysł, aby zaproponować naukowy namysł nad wielowymiarowością oraz interpretacjami rozmaitych aspektów związanych ze sprawiedliwością. 

Kultura seriali, możliwości ich oglądania czy produkowania zmieniły się na przestrzeni lat w sposób dynamiczny i niezwykle interesujący. Pojawiające się nowe formuły produkcji i dy­strybucji seriali wpłynęły na ukształtowanie się nowych zjawisk dotyczących odbioru treści i wykształciły potrzebę tworzenia narracji dostosowanych – także tematycznie i w zakresie długości trwania – do nowoczesnego widza.