Kobiety – dyskursy, konteksty kulturowo-historyczne, obyczajowość

Koło Naukowe Slawistów przy Instytucie Filologii Słowiańskiej UAM serdecznie zaprasza do wzięcia udziału w V studencko-doktoranckiej konferencji naukowej, która odbędzie się 9 ​​marca​​ 2018 ​​roku na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (ul. Fredry 10).

Początek i koniec to dwa najbardziej znamienne aspekty w perspektywie zbiorowej, historycznej czy doświadczeń jednostkowych. Niekiedy wydarzenia te mają charakter traumatyzujący, ale też sygnalizować mogą kwestie zgoła odmienne. Tym, co łączy początek i koniec jest nie tylko inicjalizacja i finalizacja określonych wydarzeń, przedsięwzięć, cywilizacji, kultur, istnień etc., lecz także pamięć o nich, funkcjonująca w obiegu globalnym lub tylko pamięci indywidualnej. Pamięć zresztą pozostaje – zwłaszcza, jak się wydaje, w dobie postprawdy – gwarantem tożsamościowej prawomocności świadectwa, także dziennikarskiego i reporterskiego, stającego przed niełatwym wyborem między sumiennym świadczeniem o zastanych faktach a potrzebą ich fikcjonalizacji dla potrzeb czytelniczych. Pamięć o początku i końcu jest wreszcie także i miejscem, stwarzającym przestrzeń do spotkań różnych czasów, różnych etnosów, różnych doświadczeń i różnych tożsamości. 

Nowoczesna rzeczywistość jest naznaczona rozlicznymi przemianami związanymi z pojawianiem się nowych technologii obecnych w różnych dziedzinach życia. Wzbudzają one rozmaite odczucia – od zachwytu, przez akceptację, po podejrzliwość, a niekiedy także niechęć czy wrogość. Nie jest to jednakowoż rzecz charakterystyczna dla czasów współczesnych, choć bez wątpienia szybkość, z jaka zmienia się otaczający nas świat, jest zawrotna. Łatwo wszelako prześledzić, że i w przeszłości ludzkość mierzyła się z podobnymi dylematami – zaakceptować, bać się, okazać entuzjazm czy ostrożność względem postępu i idących za tym zmian. 

Współcześnie wiele wspomina się dyskutuje o tym, w jaki sposób działania werbalne wpływają na dyskursy publiczne, a też i prywatne. W powszechnym uzusie pojawiają się określenia „hejt”, „trolling”, sporo też wzmiankuje się o agresji słownej, której widocznym sygnałem jest (nad)używanie – także oficjalnie, jak i w życiu osobistym – wulgaryzmów. Te ostatnie, choć stanowić mogą swoista ekspresję emocjonalną czy materię (współ)tworzącą pewne obszary bądź elementy tekstów kulturowych, są często pojmowane jako przejaw przemocy werbalnej.