prof. Rostysław Radyszewski

Urodził się w Obwodzie Równieńskim (Ukraina). Ukończył studia magisterskie na Wydziale Filologicznym Państwowego Uniwersytetu imienia Tarasa Szewczenki w Kijowie (kierunek: język i literatura polska, język i literatura ukraińska). W roku 1979 po ukończeniu studiów doktoranckich obronił rozprawę doktorską na temat Łesia Ukrainka i literatura polska. W latach 1991-1998 odbył staż naukowy w Oddziale Krakowskim Polskiej Akademii Nauk. Obronił rozprawę habilitacyjną pt. Polskojęzyczna poezja ukraińska końca XVI – początku XVIII wieku i uzyskał stopień doktora habilitowanego w roku 1996. Od roku 1998 pracuje w Narodowym Uniwersytecie imienia Tarasa Szewczenki w Kijowie, gdzie w roku 2000 inicjował powołanie Katedry Polonistyki. Kierownikiem Katedry pozostaje do dziś. Założył i został Dyrektorem Centrum Polskiego przy Katedrze Polonistyki. W roku 1999 otworzył Międzynarodową Szkołę Ukrainistyki przy Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, która prowadzi szeroką działalność naukową i edukacyjną. W roku 2000 uzyskał tytuł profesora, a w 2009 – członka-korespondenta Narodowej Akademii Nauk Ukrainy. Jest członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Umiejętności (od r. 2012). 

Jest autorem ośmiu monografii polonistycznych: Іскри єднання. До питання про інтернаціональні мотиви творчості Лесі Українки (Kijów 1983), Юліуш Словацький. Життя і творчість (Київ 1985), Polskojęzyczna poezja ukraińska od końca XVI do początku XVIII wieku. Cz. 1. Monografia (Kraków 1996), Іван Мазепа в сарматсько-роксоланському вимірі високого бароко (Kijów 2006), Польські письменники – Нобелівські лауреати (Kijów 2009), Українська полоністика: проблеми, школи, сильветки (Kijów 2010), Юзеф Ігнацій Крашевський: діалоги з Україною (Winnica 2012), „Українська школа” в польському романтизмі: феномен пограниччя, (Kijów 2018). W bieżącym roku wydał dwutomowy skrypt akademicki Нариси історії польської літератури (Kijów 2019). Opublikował ponad 350 artykułów naukowych.

Wydaje serię dwujęzycznych publikacji polsko-ukraińskich prezentujących twórczość poetów polskich, tłumaczy poezję Juliusza Słowackiego, Jarosława Iwaszkiewicza, Leopolda Staffa, Bolesława Leśmiana, Wisławy Szymborskiej, Czesława Miłosza i in.   

Jest Redaktorem Naczelnym rocznika „Kijowskie Studia Polonistyczne”, „Studia z Ukrainistyki”, członkiem Kolegium Redakcyjnego czasopisma „Barok” (Warszawa), członkiem Rady Naukowej czasopism naukowych „Bibliotekarz Podlaski” (Białystok), „Tematy i konteksty” (Uniwersytet Rzeszowski) oraz serii „Przełomy / Pogranicza” (red. nauk. Jarosława Ławskiego).

Jest inicjatorem i głównym organizatorem ponad dziesięciu międzynarodowych konferencji naukowych. 

Obszary zainteresowań naukowych: barok ukraiński i polski, roksolańska poezja od Piotra Mohyły do Jana Mazepy, pogranicze polsko-ukraińskie, „szkoła ukraińska” romantyzmu polskiego, recepcja poetów ukraińskich w Polsce i poetów polskich na Ukrainie.

Pod jego kierunkiem obroniono ponad 30 rozpraw doktorskich. Konsultował 7 doktorów habilitowanych.

Dostał odznaczenie „Zasłużony dla kultury polskiej” (1999), medal „Mickiewicz i Puszkin” (2002) za szerzenie nauki i kultury polskiej na terenie Ukrainy, odznaczenie Prezydenta Ukrainy „Zasłużony pracownik oświaty”, Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP (2012).