Pałac Staszica jako heterotopia afektywna - nowa kategoria opisu metamorfozy miejsca

Projekt poświęcony jest romantycznemu i poromantycznemu rozumieniu kategorii pamięci w kulturze polskiej. Zgodnie z hipotezą badawczą dr Marca stanowi ona rodzaj języka, który wykształcił się w Polsce w pierwszej połowie XX wieku i wywiera do dziś ogromny wpływ na życie polityczne i społeczne. Językiem tym rządzą określone reguły, to znaczy pamięć jest w nich immanentnie powiązana z takimi kategoriami jak powinność, obowiązek, odpowiedzialność, grzech i wina, a więc jest rozumiana na sposób religijny. Studia nad pamięcią jako językiem różnią się zasadniczo od studiów nad pamięcią historyczną w dotychczasowym jej rozumieniu. Pozwolą wzbogacić zarówno metodologię badań nad historią kultury polskiej, jak lepiej zrozumieć wiele jej aspektów.

W naszym przekonaniu klimat wokół badań i fachowych interpretacji literatury staropolskiej wciąż sprzyja raczej postawie "ekstensywnej", tzn. takiej, w której można poprzestawać na zwracaniu się ku nowym czy też dotąd znikomo eksploatowanym tekstom źródłowym. Badaczy bardziej interesuje pytanie, ,,co" badać, natomiast ,,jak" pozostaje w ich opinii kwestią drugorzędną. Celem naszego projektu jest doprowadzenie do przywrócenia właściwej w naszym odczuciu hierarchii - do uznania, że problem metody jest przedmiotem godnym pogłębionego, profesjonalnego namysłu. Wynika to z podzielanego przez nas konstruktywistycznego przekonania, że metoda nie jest neutralnym narzędziem odkrywania tego, co w tekstach przedustawnie obecne, ale pozostaje także sposobem współtworzenia jakości w nich obecnych.

Projekt badawczy finansowany przez NCN w latach 2014-2017.

Głównym celem projektu, który jest realizowany w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, jest teoretyczne opracowanie zagadnienia „spiralnej nielinearności zapisu” na podstawie odkrytych i nigdy dotąd nieopracowanych rękopisów Aleksandra Wata (1900–1967), jednego z najwybitniejszych pisarzy polskich XX wieku.