Nowość wydawnicza
Słownictwo Pism Stefana Żeromskiego. Tom 17 "Rodzina"
Przedmiotem badań w niniejszym tomie Słownictwa pism Stefana Żeromskiego jest analiza semantyczna, stylistyczna i funkcjonalna leksyki z pola tematycznego RODZINA, występującej w całym dorobku twórczym Żeromskiego. Pozwoli to, zgodnie z koncepcją ogólną serii, na „przyjrzenie się przez pryzmat słownictwa właściwościom stylu artystycznego poszczególnych utworów oraz realiom opisanego w nich świata, a także zestawienie i porównanie słownictwa świata przedstawionego z jego pozaliterackimi funkcjami. Ujawni również dwojakie zakorzenienie słów: w języku polskim jako naturalnym środku komunikatywnym zbiorowości oraz w języku artystycznym – wyrażającym określoną epokę”.
Problematyka związana z rodziną jest tematem często podejmowanym w całej twórczości Stefana Żeromskiego, zarówno beletrystycznej jak i niefikcjonalnej (listy i dzienniki). Efektem zainteresowania tą sferą życia jest bogata i zróżnicowana leksyka z pola tematycznego RODZINA występująca w tworzywie językowym prozy autora Popiołów. Pozyskany metodą ekscerpcji linearnej1 materiał słowny, liczący 1240 jednostek hasłowych, o frekwencji przekraczającej 16 tysięcy użyć, pochodzi, zgodnie z wymogami redakcyjnymi serii, z Dzieł (Powieści, Nowele i opowiadania, Dramaty, Dzienniki) Stefana Żeromskiego (Warszawa 1956–1970) w opracowaniu Stanisława Pigonia, z Dzienników tom odnaleziony pod redakcją Jerzego Kądzieli oraz z 6 tomów Listów Stefana Żeromskiego w opracowaniu Zdzisława Jerzego Adamczyka (Warszawa 2001–2010). Dwa odmienne pod względem literackim, warsztatowym i fikcjonalnym typy źródeł (proza artystyczna, diarystyka i epistolografia) dają wszechstronny ogląd realiów związanych z życiem rodzinnym, zarówno tych wykreowanych, literackich, jak i tych opartych na własnych, osobistych przeżyciach i doświadczeniach. Dzięki Listom oraz Dziennikom możemy poznać koleje losu pisarza (zwłaszcza słabo opisane lata młodości), koneksje rodzinne, a także jego osobiste poglądy dotyczące istoty rodziny i jej roli w życiu człowieka. Zapiski w Dziennikach oraz listy prywatne zawierają wiele cennych informacji na temat tego, jakim synem, mężem, ojcem był Żeromski, jaki był jego stosunek do własnej rodziny oraz bliższych i dalszych krewnych. Dane te są ważne nie tylko ze względu na wiedzę o trudnej drodze życiowej pisarza, która odcisnęła piętno na całym jego dorosłym życiu oraz miała wpływ na jego twórczość, ale także ze względu na możliwość poznania osobistych przemyśleń, komentarzy, spostrzeżeń autora w kwestii obyczajowości, zjawisk kulturowych dotyczących życia rodzinnego w czasach mu współczesnych.
Informacje
Zobacz także
Współczesny i dawny obraz rodziny w literaturze, kulturze i sztuce, red. Leonarda Mariak
Autor/Redaktor:
Współczesny i dawny obraz rodziny w literaturze, kulturze i sztuce zamyka cykl monografii (Współczesny i dawny obraz dziecka w literaturze i kulturze [2017],Współczesny i dawny obraz mężczyzny w literaturze i kulturze [2016], Współczesnyi dawny obraz kobiety w języku, literaturze i kulturze [2015]) poświęconych zagadnieniomroli, funkcji i statusowi kobiet, mężczyzn, dzieci w życiu społecznymdawniej i współcześnie, przedstawionych w rozmaitych tekstach i wytworach
Andrzej Baranow,Rossica Stefana Żeromskiego. Wybrane konteksty i dyskursy
Autor/Redaktor:
Autorzy: Andrzej Baranow Rok wydania: 2020 Numer ISBN: 978-83-65696-54-0 Liczba stron: 235 Format: A5 Wydawnictwo Temida 2 Białystok
ANNA MOSZYŃSKA LISTY Z PIRNY 1850
Autor/Redaktor: Emilia Kolinko
Druga z serii edycji „Archiwum Kobiet”. Listy i dzienniki Anny Moszyńskiej to unikatowe świadectwo trzydziestoletniej kobiety, która spędziła sześć miesięcy 1850 roku w zakładzie dla chorych umysłowo w Pirnie.
Leksyka młodzieży. Tradycja, rozwój, kreatywność
Autor/Redaktor: Małgorzata Pachowicz
Monografia wpisuje się w nurt rozważań na temat języka młodzieży, a więc grupy wyodrębnianej z ogółu społeczeństwa ze względu na wiek i przeważnie wykonywaną czynność uczenia się (lub uczenia się i pracy). Autorka książki wychodzi z założenia, iż w komunikacji wewnątrzgrupowej mowa młodych ludzi, w tym uczniów i studentów, pozostaje wyrazem zarówno opozycji do oficjalnego języka, jak i dezaprobaty i krytycznej postawy wobec innych osób, zwłaszcza osób dorosłych.