Gabinet luster. Śmiech w twórczości Zbigniewa Herberta

Początkowe rozdziały opisują rozważania o komizmie zawarte w publicystyce Herberta, interpretują śmiech jako motyw wielokrotnie pojawiający się w jego poezji, opisują bohaterów stworzonych przez poetę, których cechą wyróżniającą jest śmieszność. Kolejne rozdziały poświęcone są: różnorodności odmian i funkcjom komizmu językowego Herberta, interpretacji wierszy satyrycznych i tekstów pamfletowych oraz formom obecności, a także sposobom wykorzystania estetyki groteski przez autora Pana Cogito. W efekcie z pracy wyłania się postać humorysty i satyryka, który posługuje się śmiechem, aby opisać różnorodność i złożoność świata, jak również napiętnować jego nieprawości. Rozprawa ukazuje także uśmiech poety zafascynowanego słowem poetyckim, grającego z tradycją literacką oraz czytelnikiem.