dr hab. Jan A. Choroszy

Jest absolwentem IV LO we Wrocławiu (matura 1978). Studia polonistyczne w Instytucie Filologii Polskiej UWr ukończył w styczniu 1983 roku (praca magisterska O przestrzeni w liryce Młodej Polski, promotor: dr hab. Jacek Kolbuszewski). Drogę zawodową rozpoczął w Muzeum Narodowym we Wrocławiu (1982–1984). W październiku 1984 został zatrudniony na stanowisku asystenta w Zakładzie Literatury Polskiej XIX wieku IFP UWr – prowadził zajęcia z poetyki i historii literatury polskiej romantyzmu i pozytywizmu. W czerwcu 1990 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych (Huculszczyzna w literaturze polskiej XIX i XX wieku, promotor: prof. dr hab. Jacek Kolbuszewski; wyd.: Wrocław 1991) i uzyskał awans na stanowisko adiunkta. Uczestniczył w pracach nad Słownikiem literatury popularnej pod red. prof. dr. hab. Tadeusza Żabskiego (wyd.: Wrocław 1997, 2006), przede wszystkim jednak rozpoczął wówczas długofalowe badania nad twórczością Stanisława Vincenza, czego kluczowym etapem było przewiezienie z Lozanny do Wrocławia archiwum pisarza (1991). Zainicjował powołanie Towarzystwa Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej (1991), jako jego wiceprezes odpowiadał także za program wydawniczy (do 1997). Od 1993 roku jest członkiem kolegium redakcyjnego „Czasopisma ZNiO”. W latach 1995–2000 był szefem Wydawnictwa Uniwersytetu Wrocławskiego, w okresie od 2000 do 2016 działał jako niezależny dystrybutor książek naukowych i wydawca (Agencja Wydawnicza a linea), w 2017 był dyrektorem Wrocławskiego Domu Literatury i redaktorem naczelnym Wrocławskiego Wydawnictwa Warstwy. W 1998 roku zorganizował ścieżkę kształcenia edytorskiego w IFP UWr, w 2010 roku stworzył Zakład Edytorstwa. Od 2010 roku jest starszym wykładowcą. W październiku 2020 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, jako główne osiągnięcie naukowe prezentując monograficzny zbiór tekstów (Ojcze nasz – nasz, Wrocław 2008) i cykl publikacji poświęconych literackim opracowaniom Modlitwy Pańskiej w różnych obiegach i przestrzeniach kultury. Stale zajmuje się spuścizną Stanisława Vincenza: opracował scenariusz wystawy biograficznej „Dialog o losie i duszy. Stanisław Vincenz (1888–1971)”, od 2014 roku peregrynującej po Polsce i Ukrainie [link]; od 2015 redaguje serię „Biblioteka Vincenzowska”; od 2018 roku bierze udział w pracach zespołu eksperckiego przygotowującego koncepcję Centrum Dialogu Wielokulturowego w Krzyworówni (pod patronatem Ogólnoukraińskiego Forum Demokratycznego); w 2021 roku zainicjował powołanie Pracowni Badań nad Spuścizną Stanisława Vincenza w IFP. Ponadto interesuje się literaturą polską XIX i XX wieku w Galicji (Władysław Łoziński, Józef Wittlin), antropologią słowa i pisma, kulturowym i kontrkulturowym życiem Pater noster, edytorstwem naukowym i praktycznym.