Dyskursy władzy / ogólnopolska konferencja naukowa

Kiedy podmiot jest niczym, wszystko jest władzą — pisze w książce Prawda i władza polski komentator myśli Michela Foucaulta, Michał Podniesiński. Proces ujarzmiania (assujettissement) podmiotu w kulturze i cywilizacji Zachodu wraz z dominacją praktyk biowładzy stał się już tak nieodłączną częścią dyskursu politycznego, że coraz trudniej o jego dostrzeżenie i krytykę, zwłaszcza w dobie kryzysu intelektualnych autorytetów i przejmowania pluralistycznych mediów przez rozmaite grupy nacisku. Będąca owocem przemian demokratycznych decentralizacja władzy prowadzi wówczas do jej recentralizacji w innych instytucjach: innymi więc słowy do transferu władzy na inne poziomy, oswajające mechanizmy kontroli dla ich lepszego wdrożenia na wyższym poziomie nadzoru. Zwołanie obrad poświęconych dyskursom władzy w czasie, w którym użytkownicy największego medium społecznościowego podlegają prawodawstwu uchwalonemu poza głównymi ośrodkami władzy, bowiem w obrębie nadzorującej jego rozwój korporacji, wydaje się szczególnie pilne: dziś bowiem władzę częściej dystrybuują algorytmy, niż jej namaszczeni przedstawiciele. Zachęcając do ponownego przemyślenia kategorii biopolityki, panoptykonu i wszelkich innych form zarówno tej jawnej, jak i utajonej władzy, organizatorzy konferencji chcieliby skierować uwagę Prelegentów na przykładowe problemy:

• wiedzy/władzy w cywilizacji i filozofii Zachodu;
• władzy w fikcji literackiej, filmowej, serialowej, growej, komiksowej etc.;
• form władzy: od autokracji i despotyzmu do mikrofizyki władzy panoptykonu;
• władzy symbolicznej i sposobów jej wewnętrznego transferu, przekładu, wymiany;
• władzy w utopiach i dystopiach;
• władzy religijnej;
• biopolityki i biowładzy: inżynierii społecznego ciała i fetyszu kontroli;
• władzy płci: mechanizmów dyskryminacji i wykluczenia;
• języka władzy: paradygmatyczności, aksjomatyczności, normatywizmu, mechanizmów szerzenia propagandy;
• władzy korporacji w dobie przemian neoliberalnych;
• władzy instytucji i dekonstrukcji jej ześrodkowań (logocentrycznych, etnocentrycznych, antropocentrycznych, egocentrycznych itp.);
• egzekucji władzy (prawo, instytucjonalizacja przemocy, mechanizmy kontroli) oraz przejawów jej nadużyć;
• głównych teorii władzy: władza indywidualna, państwowa, ekonomiczna, publiczna;
• władzy i dyskursy wolności.