Początki i końce

Początek i koniec to dwa najbardziej znamienne aspekty w perspektywie zbiorowej, historycznej czy doświadczeń jednostkowych. Niekiedy wydarzenia te mają charakter traumatyzujący, ale też sygnalizować mogą kwestie zgoła odmienne. Tym, co łączy początek i koniec jest nie tylko inicjalizacja i finalizacja określonych wydarzeń, przedsięwzięć, cywilizacji, kultur, istnień etc., lecz także pamięć o nich, funkcjonująca w obiegu globalnym lub tylko pamięci indywidualnej.

Pamięć o przeszłości, o historii to relacja pomiędzy dyskursem historycznym, literackim, jednostkowym. „Domeną literatury jest przecież pamięć jednostkowa, migawkowa, zawodna, a nie zobiektywizowana wizja historii” – pisze Elżbieta Rybicka. Z kolei W eseju Polityka czasów nowoczesnych Haydena White’a pada stwierdzenie, że to narracja jest modelem najlepiej przedstawiającym dynamikę relacji między polityką a historią. Ujęcie w tym dyskursie przeszłości może być tu pomostem między narracją historyczną a funkcjonowaniem pamięci. Trzeba wziąć pod rozwagę, że pamięć pozostaje – zwłaszcza w dobie postprawdy – zasadniczym komponentem prawomocności świadectwa, także tego dziennikarskiego i reporterskiego, gdzie staje się przed wyborem między relacjonowaniem faktów a potrzebą czy pokusą ich fikcjonalizacji. Pamięć jest także miejscem, tym szczególniejszym, że budującym przestrzeń spotkań rozmaitych czasów, doświadczeń czy tożsamości. (informacja organizatorów)

„Mędrcy powiadają, że i niebo, i ziemia, i bogowie, i ludzie wspólnotę razem mają, i przyjaźń, i pomiarkowanie, i roztropność, i sprawiedliwość i dlatego tę całość nazywają ładem [tj. kosmosem]”, a prawdą jest, że kosmos porusza wyobraźnię człowieka od początku historii. Utrzymująca się fascynacja wszechświatem wpłynęła na różne aspekty ludzkiego życia w skali makro i mikro. Badanie wzajemnych relacji i napięć, także w sferze literatury, edukacji, twórczości w ogóle, może prowadzić do uzyskania głębszego zrozumienia złożonej interakcji między ludzką kulturą a wszechświatem, który zamieszkujemy. Obecny paradygmat naukowy podkreślający rozszerzającą się i ciągle zmieniającą naturę kosmosu, katalizuje postawy i działania także w dziedzinach takich jak technologia czy ekologia. 

„Kobieta”, „kobiecość” współcześnie pojmowane są w bardzo szerokim spektrum, mając do zaoferowania o wiele więcej niż tylko konotacje związane np. z przypisanymi rolami społecznymi, zestereotypizowanymi modelami zachować etc., co zdecydowanie skłania do wnikliwych studiów i analiz. Mówimy tutaj zarówno nachyleniu socjologicznym, psychologicznym, medycznym,  kulturoznawczym, ale i obyczajowym, a także językoznawczym, kulturowym, a również i tym w literaturze, sztuce filmowej itd.