O kompetencjach polonisty inaczej (rozmawiają Piotr Bordzoł i Karolina Malinowska)

Szanowni Państwo, W latach 2024-2027 Zespół projektu "Polonistyka wobec wyzwań współczesnego świata" przeprowadza w sposób skoordynowany prace bibliograficzne, które utworzą ekspercką "Bibliografię Źródeł dla Nauki i Społeczeństwa". Korzystanie z zasobów humanistyki (i polonistyki) skłoniło nas do przybliżenia społeczeństwu zagadnień związanych ze studiami o niepełnosprawności, medycyną narracyjną, humanistyką medyczną i literaturoznawstwem architektonicznym. Kolekcje tematyczne, które będziemy tworzyć, by zagadnienia te przybliżyć, powstają we współpracy bibliografów z ekspertami dziedzinowymi, sprawującymi pieczę merytoryczną nad wynikami projektu i odpowiedzialnymi za merytoryczną jakość kolekcji bibliograficznych i gromadzonych danych.

Serdecznie zapraszamy do udziału w "Geopolonistyce", której celem jest stworzenie interaktywnej, wielojęzycznej bazy danych dotyczących polonistyki w świecie. Informacje w formie tekstu, zdjęć, nagrań, podcastów, dla których podstawowym przewodnikiem jest interaktywna mapa, mają tworzyć syntetyczną wiedzę o aktualnym stanie oraz historii polonistyki. „Geopolonistyka” umożliwia rozpoznanie działalności osób oraz instytucji zaangażowanych obecnie i w przeszłości w prowadzenie różnych form badań i nauczania literatury, kultury i języka polskiego poza granicami Polski. Będziemy zaszczyceni, jeśli zechcą Państwo zaprezentować swoją działalność w ramach „Geopolonistyki” i wypełnić udostępnioną przez nas ankietę.

Polonistyka daje narzędzia, by odnaleźć się w świecie, pomóc go zrozumieć, zapobiec wykluczeniu i osamotnieniu, dlatego Zespół projektu „Polonistyka wobec wyzwań współczesnego świata” postanowił włączyć się w szukanie odpowiedzi na problemy współczesności i skoncentrować się na indywidualności człowieka, na odzyskaniu więzi, kontaktów międzyludzkich i poczuciu tożsamości, na poszanowaniu zasad otwartości i dostępności, a także inkluzywności w otaczającym nas świecie. 

„Książka Haliny Taborskiej (...) jest swoistym wykładem estetyki wyrosłej  na aktach antyhuministycznego występku. Realnie rzecz ujmując – wstępem do takiej „estetyki”, w którym otrzymujemy bardzo starannie opracowany dokument rozmaitych obiektów, form materiałowo-przestrzennych, „instalacji”, murali, organizacji muzealnych i działań dokumentacyjnych. A zatem różnych istniejących w przestrzeni publicznej form pośredniczących w naszym „widzeniu” niewobrażalnej zbrodni  lub form „oślepiania”, chroniącego przed desktrukcyjnym działaniem jej ponownego zobaczenia. Książka, kolekcjonując niejako owe praktyki, ukazuje ich charakter i wielość. Zgromadzony w niej materiał badawczy i akademicki warsztat czynią z niej literaturową pozycję niezbędną nie tylko w badaniach wojennych zbrodni w Europie, ale – zwłaszcza w dziedzinie kulturoznawstwa, antropologii kulturowej i historii sztuki – badaniach symbolicznej reprezentacji masowych zbrodni.” (dr hab. Jan Stanisław Wojciechowski, prof. Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie - z recenzji zamieszczonej na okładce)