Издательская новинка
De te fabula narratur... lektury labiryntów – labirynty lektur. Studia i szkice
Książka Elizy Krzyńskiej-Nawrockiej to studia i szkice literackie, których wspólnym mianownikiem i ośrodkiem zainteresowania są konstrukcje labiryntowe prezentowane w różnych płaszczyznach interpretacyjnych. Skupiając się na dwóch symbolach: księgi i labiryntu, autorka bada ich relację w ujęciu literaturoznawczym, proponując zarazem intrygującą w swym zamyśle lekturę tekstów kultury. Labirynt jest tu rozpatrywany jako kategoria (metafora) przestrzenna, temporalna, konstrukcyjna, antropologiczna.
Składająca się z pięciu części, poprzedzonych wstępnym rozdziałem Wejście i podsumowanych rozdziałem Zamiast zakończenia. Nie-wyjście, książka zawiera interpretacje tematyczne różnorodnych gatunkowo i problemowo dzieł literackich. Od Homera, Umberta Eco przez Iana Fleminga do Rolanda Topora – czytelnik poznaje różne realizacje literackich labiryntów. Omawiając także i innych bliskich jej twórców, Krzyńska-Nawrocka wskazuje na łączącą wybranych pisarzy twórczą wyobraźnię labiryntową, mocno uwidocznioną w ich tekstach.
Autorka przemierza kulturowe labirynty, za punkt rozpoczęcia wędrówki obierając pojęcie mitu, opowiadania mitem. Analizuje następnie, jak powtarzalne znaki, mające swoje źródło w początkach literatury, ewoluują, nabierając nowych znaczeń. Centralnym punktem literaturoznawczej podróży uczyniony zostaje arcylabirynt kulturowy, jakim jest powieść Imię róży Umberta Eco. Rozważania zawarte w książce poruszają problematykę nieustającej reinterpretacji mitów kultury utrwalonych w kulturze wysokiej, a realizowanych i odczytywanych na nowo przez kulturę popularną. To one są kolejnymi etapami interpretacyjnej przechadzki. Wpisują się w nią też filmowe realizacje labiryntowych opowieści. Autorka wydobywa kolejne kulturowe zapętlenia związane z adaptacją filmową Imienia róży Eco, Chimerycznego lokatora Topora czy kreacji kinowej Jamesa Bonda Fleminga.
Te nieoczywiste zestawienia lekturowe różnorodnych dzieł kultury łączy autorka dzięki wspomnianej kategorii opowiadania mitem, podkreślając wspólny im język opisywania, opowiadania rzeczywistości. Mowa o znakach, symbolach, mitach, które można odnaleźć w tekstach kultury. Z tymi znakami ma do czynienia także współczesny odbiorca kultury, poprzez te znaki bowiem jej twórcy, autorzy wikłają czytelnika, widza w dialogiczny labirynt lektur. Przez ten labirynt, wskazując na te znaki, chce prowadzić De te fabula…