Jak ułatwić współpracę między badaczami w dziedzinie nauk humanistycznych a instytucjami dziedzictwa kulturowego. Poradnik

Tytuł monografii Odpamiętywanie polsko-żydowskie można uznać za określenie całego procesu dokonującego się od ponad trzydziestu lat (od roku 1989) w badaniach historycznych, kulturoznawczych i literaturoznawczych obejmujących wkład polskich Żydów w rozwój kultury polskiej, ich uczestnictwo w życiu społecznym oraz relacje między nimi a pozostałymi Polakami. Podjęcie tego rodzaju eksploracji było poprzedzone ciszą, która po systemowo przeprowadzanej przez hitlerowców eksterminacji Żydów zapadła wokół ich wielowiekowej obecności w Rzeczpospolitej. Prowadzone w latach 1945–1989 oglądy naukowe – odnoszące się i do tej obecności, i do unicestwienia świata żydowskiego w czasie Holokaustu – miały bardzo ograniczony zakres. Władze komunistyczne nie widziały bowiem potrzeby ani przywoływania dziejowego istnienia polskich obywateli żydowskiego pochodzenia, ani pochylenia się nad ich „zniknięciem” podczas wojny. Taka polityka sprawiła, że dla większości Polaków zarówno świat żydowski sprzed drugiej wojny światowej, jak i sama Zagłada stały się zaledwie artefaktami powstałymi w oparciu o przebiegające w kulturze procesy postpamięciowe. (Ze Wstępu)

Zapraszamy do lektury pierwszej monografii wydanej w ramach projektu TICASS, która prezentuje wstępne rezultaty współpracy badawczej w projekcie finansowanym przez Komisje Europejską w Horyzont 2020. Książka rozwija rozumienie funkcjonowania przestrzeni wizualnej w różnych miejscach i kulturach oraz wskazuje jak różne formy wizualnej alfabetyzacji kształtują komunikację wewnątrz i pomiędzy społecznościami.  

Tom poświęcony jest dziewięciu pisarkom włączonym do Szlaku Kobiet Pisarek. Są nimi: Marija Jurić Zagorki i Ivana Brlić Mažuranić z Chorwacji, Divna Veković z Czarnogóry, Anna Achmatowa, Marina Cwietajewa i Zinaida Gippius, Maria Konopnicka, Jelena Dimitrijević z Serbii oraz Słowenka Zofka Kveder. 

A Generic History of Travel Writing in Anglophone and Polish Literature offers a comprehensive, comparative and generic analysis of developments of travel writing in Anglophone and Polish literature from the Late Medieval Period to the twenty-first century. These developments are depicted in a wider context of travel narratives written in other European languages. Grzegorz Moroz convincingly argues that, for all the similarities and cross-cultural influences, in the course of the nineteenth and twentieth century non-fiction Anglophone and Polish travel writing have dynamically evolved different generic horizons of expectations. While the Anglophone travel book developed relatively steadily in that period, the Polish genre of the podróż was first replaced by the listy (kartki) z podróży, and then by the reportaż podróżniczy.