Praktyka pisarska Polaków wobec normy ortograficznej

Kategoria: Filologia polska Pod redakcją Stanislava Štěpáníka i Elżbiety Awramiuk Rok wydania: 2020 Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Monografia K. Puławskiego Przetłumaczyć Irlandię dobrze wpisuje się we współczesne nurty polskiego przekładoznawstwa. Temat problemów przekładu aluzji językowych, obecny od pewnego czasu w dyskursie dyscypliny, wciąż wymaga starannego zbadania. Studium przypadku, jakiego dokonał Autor, analizując dogłębnie wybrane polskie przekłady utworów pisanych w Hiberno-English (lub z wyraźnym jego udziałem), jest próbą całościowego opisu teoretycznego i praktycznego tego zagadnienia. Próbą tym cenniejszą, że Autor omawia też własne przekłady i proponuje niebanalne rozwiązanie strategiczne dla przekładów tego typu, jakim jest melanż języków i stylów autorskich. Potencjalnymi odbiorcami pracy mogą być nie tylko specjaliści-przekładoznawcy, ale też studenci wydziałów filologicznych, uczący się sztuki tłumaczenia i czytelnicy zainteresowani przekładem lub literaturą irlandzką. Z recenzji prof. dr hab. Doroty Urbanek (UW) Z niecierpliwością oczekuję ukazania się tej monografii, wprowadzającej czytelnika w świat języka Hiberno-English i jego literackich realizacji. Polskiego czytelnika, podkreślmy, na ogół w ogóle nieświadomego istnienia takiego języka, jego bogactwa i szczególnych wyzwań, jakie stawia on przed tłumaczami. Wypełni ona z pewnością lukę w naszej wiedzy, a także posłuży jako cenne kompendium zainteresowanym przekładem literackim (także w praktyce), również z innych języków (głównie tzw. małych, peryferyjnych, czy odmian dialektalnych). Monografię rekomenduję do druku z pełnym przekonaniem, ufając, że (…) stanie się ona cenną pozycją, zarówno akademicką, jak i popularyzatorską, a to rzecz nieczęsto widziana na naszym rynku. Z recenzji dr hab. Joanny Pietrzak-Thébault, prof. UKSW

"Materiał zgromadzony przez Monikę Kaczor jest jedną z zalet opracowania, gdyż stanowi nie tylko podstawę do rozważań nad ważnymi, zaczerpniętymi z języka religijnego, pojęciami funkcjonującymi w przestrzeni publicznej, ale jednocześnie charakteryzuje uczestników sporów medialnych. [...]" (fragment recenzji prof. zw. dr. hab. Mariana Bugajskiego)

Książka przynosi użyteczny przegląd różnych sposobów zapisu mowy (przede wszystkim na poziomie fonologicznym) i uwagi pogłębiające temat od strony teoretycznej, jak i praktycznej (m.in. w kontekście dydaktyki języka polskiego, glottodydaktyki i leksykografii). Do jej zalet należy to, że ocenę różnych systemów transkrypcji relatywizuje do potrzeb i celów ich stosowania. Cenne jest uwzględnienie wielu perspektyw, m.in. badawczej i edukacyjnej (Autorka demonstruje dużą wiedzę w zakresie dydaktyki języka polskiego w szkole).  Z recenzji prof. dr. hab. Mirosława Bańki (UW)  Autorka podejmuje się pionierskiego na gruncie polonistycznym niezwykle trudnego przedsięwzięcia badawczego z pogranicza wielu dyscyplin humanistyki […]. W rezultacie podjętych przez nią wysiłków analityczno-interpretacyjnych czytelnik otrzymuje oryginalny opis porządkujący wiele faktów dotyczących relacji między mową a pismem, cech (wy)mowy polskiej i sposobów informowania o zjawiskach mownych. Elżbieta Awramiuk nie tylko w umiejętny sposób kumuluje rozmaite szczegóły faktograficzne rozproszone w dotychczasowej literaturze polskiej i obco¬języcznej, ale uzupełnia je własnymi – poznawczo cennymi spostrzeżeniami.  Z recenzji dr. hab. Marka Wiśniewskiego, prof. UMK