„Z życia ekranu”. Piśmiennictwo filmowe Stefanii Heymanowej

Pomysł na niniejszy zbiór wziął się z przekonania, że wypowiedzi autorstwa Stefanii Heymanowej-Majewskiej publikowane na łamach „Słowa Ludu” poświęcone filmom fabularnym zrealizowanym w Europie Zachodniej i USA, ZSRR oraz w pozostałych krajach Europy Środkowo-Wschodniej pozostających pod dominacją „kraju rad” z Polską włącznie, o ile miały premierę w kieleckich kinach, nie istnieją w powszechnej świadomości, (nie były nigdy przedrukowywane), a reprezentują wysoki poziom krytyki filmowej, więc należy z powrotem włączyć je do obiegu czytelniczego. Po pierwsze, stanowią świadectwo odbioru filmów „na gorąco” przez kompetentnego krytyka, potwierdzając wiedzę, kulturę, wyczucie i intuicję publicystki, ale też istnienie gorsetu cenzury politycznej i ideologicznej. Po drugie, co równie ważne, są świadectwem odbioru filmów przez kielecką publiczność, bo ta kwestia bardzo Heymanową-Majewską interesowała.

Nakładem wydawnictwa Austeria ukazał się reprint młodzieńczych tomików wierszy Jerzego Guranowskiego z roku 1912 i 1913. Przypomniana została postać literata popularnego w kręgach warszawskiej bohemy, stałego bywalca kawiarni Udziałowa, gdzie spotykali się pisarze z kręgu Młodej Polski, autora recenzji teatralnych i filmowych oraz satyryka i publicysty współpracującego z wieloma pismami.

Książka Elizy Krzyńskiej-Nawrockiej to studia i szkice literackie, których wspólnym mianownikiem i ośrodkiem zainteresowania są konstrukcje labiryntowe prezentowane w różnych płaszczyznach interpretacyjnych. Skupiając się na dwóch symbolach: księgi i labiryntu, autorka bada ich relację w ujęciu literaturoznawczym, proponując zarazem intrygującą w swym zamyśle lekturę tekstów kultury. Labirynt jest tu rozpatrywany jako kategoria (metafora) przestrzenna, temporalna, konstrukcyjna, antropologiczna.

Leksykon ten chciałby być lampą. Służyć ilustrowaniu pojęć i terminów, a zwłaszcza oświetlać te miejsca, w których czujemy się niepewnie, bo dawno tam nie byliśmy.