Dyskurs wielokulturowy na łamach „Borussii” i „Pograniczy”

Praca jest próbą rekonstrukcji stylu "Dziennika" Witolda Gombrowicza. Styl rozumiany jest tutaj jako zjawisko z pogranicza formy i treści, jako tryb przekładania się sposobu rozumienia i doświadczania świata przez pisarza na język. Autorka wyróżnia w "Dzienniku" cztery strategie tak rozumianego stylu: śmiech i niepowaga, fikcja (a właściwie auto-fikcja), prowokacja oraz dialog. Cztery części pracy zawierają pogłębione analizy każdej z tych strategii w oparciu o interpretacje wybranych fragmentów "Dziennika".

Celem rozprawy doktorskiej będzie próba opisania szkoły reportażu „Gazety Wyborczej”. Przesłanką do podjęcia tego tematu badawczego jest fakt, że „Gazeta Wyborcza” w dużej mierze przyczyniła się do popularności tego gatunku z pogranicza literatury i dziennikarstwa na gruncie polskim i miała ogromny wpływ na jego współczesną formę. Z uwagi na fakt, iż nadrzędnym celem współczesnego reportażu literackiego jest wzbudzenie w czytelniku konkretnych odczuć, zwrócenie jego uwagi na dany problem, nakłonienie go do określonych zachowań i postaw, kluczem i metodologią badania wybranych tekstów będzie perspektywa afektywna i emocjonalna. Podczas interpretacji literatury podmiotu, zostanie ukazany jej emocjonalny charakter oraz wskazana rola afektu i emocji w sposobach reprezentacji doświadczenia. Przybliżone zostaną nie tylko sposoby uchwycenia stanów afektywnych i emocjonalnych zarówno bohaterów reportaży oraz samych autorów, ale również scharakteryzowana złożoność narracyjna, którą posługują się reporterzy, mająca na celu potęgowanie emocji i afektów czytelnika w trakcie lektury. Ponadto praca ma na celu wykazanie, że drugim nadrzędnym ogniwem, wokół którego oscylują reportaże twórców „Gazety Wyborczej” jest ich polityczny i zaangażowany charakter, co kłóci się z założeniami klasycznego gatunku, którego celem było obiektywne i rzetelne sprawozdanie z jakiegoś wydarzenia. 

Podjęty temat badawczy to edycja krytyczna utworów panegirycznych zawartych w „Zabawach Przyjemnych i Pożytecznych”, pierwszym periodyku literackim wydawanym w latach 1770–1777. W rozprawie znalazło się 71 wierszy, podzielonych na trzy kategorie. Pierwszą z nich stanowią utwory poświęcone członkom znamienitego rodu Czartoryskich, w dalszej kolejności znalazły się teksty ofiarowane Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, w kolejnej zaś wiersze dedykowane przedstawicielom oświeceniowych elit, czyli magnatom, poetom i innym ważnym osobistościom stołecznego życia społecznego i kulturalnego. Część opracowywanych wierszy nigdy później nie była publikowana. Warto również zaznaczyć, że do tej pory nie ma holistycznej antologii twórczości poświęconej nie tylko znanym politykom oświecenia stanisławowskiego, ale także mniej znanym działaczom społecznym i oświatowym, pracującym na rzecz tworzącego się dopiero społeczeństwa obywatelskiego. Oprócz opracowanych edytorsko utworów w publikacji znajdują się objaśnienia do tekstów, a także wyczerpujący wstęp historyczno- i krytycznoliteracki.

Celem rozprawy jest analiza procesów przemian tożsamości płciowej (gender) i narodowej kobiet w Polsce po 1989 roku, zarejestrowanych w tekstach kultury (literatura piękna, (auto)biografistyka, kultura popularna) powstałych po przełomie ustrojowym.