Кандидатская диссертация
Fenomen twórczości Magdaleny Samozwaniec
Praca, zgodnie z założeniem, stara się odpowiedzieć na pytanie o to, w czym tkwił fenomen twórczości Magdaleny Samozwaniec, wskazując na trzy elementy: po pierwsze specyficzny styl życia, charakterystyczny dla sfery pisarki (na poły artystycznej, na poły ziemiańskiej), po drugie jej płeć, gdyż postrzegała świat z perspektywy kobiety, jej marzeń i słabostek.
Z takiego sposobu widzenia świata wynika specyficzna plotkarskość tekstów Samozwaniec, którą starano się opisać korzystając z badań Waltera Onga. Po trzecie wreszcie o fenomenie pisarstwa Magdaleny Samozwaniec stanowi język, to znaczy jej tylko właściwa stylistyka. Na tym tle próbowano pokazać frazeologiczne gry, którymi posługiwała się pisarka w swych utworach prozatorskich. Zagadnienia te wpisane zostały w porządek autobiograficzny, gdyż w przypadku pisarki, która obficie czerpała z własnej biografii i wspomnień, kwestia ta nie pozostaje bez znaczenia.
Информация
Смотреть также
Eleonory Kalkowskiej (1883-1937) polsko-niemiecka twórczość i jej recepcja
Rozprawa jest pierwszą monografią poświęconą całokształtowi twórczości i recepcji Eleonory Kalkowskiej: polsko-niemieckiej pisarki, istotnej, choć zapoznanej agentki sieci transnarodowego modernizmu.
Polskie pisarki w Izraelu. Z zagadnień autobiografizmu w literaturze
Rozprawa zatytułowana "Polskie pisarki w Izraelu. Z zagadnień autobiografizmu w literaturze" poświęcona jest twórczości pisarek, które łączy podobieństwo biografii oraz tematyki podejmowanej w utworach Idy Fink, Haliny Aszkenazy-Engelhard, Haliny Birenbaum, Miriam Akavii, Irit Amiel, Marii Lewińskiej, Renaty Jabłońskiej i Violi Wein.
Arystokratka i biedermeier. Rzecz o Gabrieli z Güntherów Puzyninie (1815-1869), Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2015
Książka jest pierwszą monografią wileńskiej pisarki 1. połowy XIX wieku, Gabrieli Puzyniny – autorki kojarzonej zazwyczaj z pamiętnikami "W Wilnie i w dworach litewskich". Praca przedstawia zarówno życie Puzyniny na tle przemian społeczno-kulturowych ówczesnej Litwy, jak również przynosi omówienie jej zaskakująco licznych utworów, reprezentujących przy tym rozmaite gatunki i style literackie. Ponadto ewolucja twórczości „Litwinki” rozpatrywana jest tu jako część dziewiętnastowiecznych narracji emancypacyjnych, w których rezultacie wileńska arystokratka, a zarazem reprezentantka nowo rodzącej się inteligencji polskiej, staje się też zawodową literatką. Książkę uzupełnia obszerny aneks zawierający wybrane poezje, listy i niepublikowany dotąd obrazek dramatyczny literatki.
Portret polskich Żydów w twórczości Chaima Gradego
Rozważania interpretacyjne pracy będą koncentrowały się wokół głównych wektorów myślowych obecnych w prozie Chaima Gradego. Pisarz ten, dokonując aktu swoistej re-kreacji zniszczonego świata, starał się przedstawić/uchwycić istotę przedwojennej społeczności wileńskich Żydów. Zbierając pokruszone wspomnienia w nową całość „odwracał to, co zrobiła historia” [Leviant, 1974]. Paradoksalnie, bardzo często, tak właśnie na przestrzeni wieków wyglądał „Żydowski los, tj. jeden przeciwko historii” [Leviant, 1974].