Pojetyczny i krytyczny model wyobraźni w wybranych teoriach estetycznych

Tematem pracy doktorskiej jest twórczość prozatorska Mariusza Sieniewicza jednego z najciekawszych przedstawicieli "roczników siedemdziesiątych". Jej autor mierzy się z wyraźnie obecnymi w prozie Sieniewicza tendencjami profeministycznymi i "misyjnymi", za pomocą trzech niezwykle pojemnych kategorii: ciała, histerii i wyobraźni.

Celem pracy jest zaprezentowanie perspektywy ekokrytycznej i wprowadzenie jej do polskiego literaturoznawstwa na przykładach polskich i zagranicznych literatury nowoczesnej. Dzięki zwróceniu uwagi na potencjał literacki i intelektualny 2 połowy XIX wieku, okazuje się, że w tym okresie w Polsce mamy do czynienia z narodzinami nowowczesnego realizmu ekologicznego, dzięki m.in twórczości Dygasińskiego. Istotną figurą umocowania wyobraźni estetycznej ekokrytyki okazuje się zwierzę i narracje, które uwzględniają "zwierzęcy punkt widzenia". Tym sposobem w znaczenie ekokrytyczne wpisują się już teksty Sienkiewicza, Prusa czy Konopnickiej. Od Reymonta poprzez Gombrowicza do Leśmiana następuje otwarcie modernizmu na ekokrytyczną interpretację, by móc poszukać ich kontynuacji w literaturze współczesnej, przede wszystkim u Olgi Tokarczuk.

Praca biorąca udział w 1. edycji konkursu "Biuletynu Polonistycznego" Publikuj.dr (w załączniku) otrzymała wyróżnienie i nagrodę publiczności.

Rozprawa poświęcona jest twórczości Juliusza Słowackiego. Przedmiotem badania są w szczególności dramaty romantycznego poety, począwszy od pierwszego - "Mindowe", poprzez znane i popularne - "Kordian", "Balladyna" aż do jednego z ostatnich - "Zawiszy Czarnego".