Piętnaście czarnych sukienek

„Główny bohater tych mrocznych opowieści to jakby współczesna inkarnacja dziewiętnastowiecznego Kuby Rozpruwacza, tyle, że miejscem przestępstw jest nie Londyn, a Paryż. Stolica Francji zostaje tu paradoksalnie pokazana jako miasto miłości. […] Autorki i autorzy skupiają się przede wszystkim na stronie obyczajowej kryminalnych historii, bardzo z życia wziętych, gdyż takich zbrodni pod każdą szerokością geograficzną nie brakuje. Oddaje to już sam tytuł zbioru, skupiający się na „czarnych sukienkach” , gdyż jest to swoisty dress code randkowych spotkań. Paradoksalnie wieczorowa sukienka staje się w rezultacie sukienką żałobną. […] ”.

fragment recenzji prof. Marty Ruszczyńskiej