Doctoral thesis
Polskie pisarki w Izraelu. Z zagadnień autobiografizmu w literaturze
Rozprawa zatytułowana "Polskie pisarki w Izraelu. Z zagadnień autobiografizmu w literaturze" poświęcona jest twórczości pisarek, które łączy podobieństwo biografii oraz tematyki podejmowanej w utworach Idy Fink, Haliny Aszkenazy-Engelhard, Haliny Birenbaum, Miriam Akavii, Irit Amiel, Marii Lewińskiej, Renaty Jabłońskiej i Violi Wein.
Pierwsza część rozprawy stanowi przegląd współczesnych teorii autobiografizmu, a także wskazuje formy włączania materii życia do tekstu literackiego. W tej części zostają przedstawione autobiograficzne strategie autorek oraz obecne w ich utworach odmiany pamięci autobiograficznej. Druga część koncentruje się na trzech etapach, tworzących paradygmat biografii pisarek polsko-izraelskich: polskiej przeszłości, wędrówce do Erec Israel i na dzisiejszym izraelskim życiu. Z dzieciństwem wiążą się obrazy rodzinnych miast – Zbaraża, Warszawy, Krakowa, Częstochowy i Łodzi. Ważną funkcję pełni motyw domu, idylli oraz matki, a także getta postrzeganego jako klatka lub piekło. Natomiast droga do nowej ojczyzny stanowi przełom i wyrwę w biografii emigrantek, dlatego staje się przedmiotem oddzielnej refleksji. W tej części rozprawy wskazane zostają różnice i podobieństwa aliji powojennej, Gomułkowskiej i pomarcowej, zaś Izrael przedstawiony jest z kobiecej perspektywy. Widzenie rzeczywistości oczami emigrantki, kibucniczki, żołnierki czy Izraelki zmagającej się z rygoryzmem judaizmu oraz mentalnością ortodoksyjnej części społeczeństwa, obnaża trudności, z jakimi boryka się obywatelka żydowskiego państwa. Rozprawa stanowi źródło informacji o życiu i twórczości polskich pisarek zamieszkałych w Izraelu, prezentuje ich światopogląd i postawę, którą przyjmują wobec własnej biografii, uwikłanej w historię XX wieku.
Information
See also
Eleonory Kalkowskiej (1883-1937) polsko-niemiecka twórczość i jej recepcja
Rozprawa jest pierwszą monografią poświęconą całokształtowi twórczości i recepcji Eleonory Kalkowskiej: polsko-niemieckiej pisarki, istotnej, choć zapoznanej agentki sieci transnarodowego modernizmu.
Arystokratka i biedermeier. Rzecz o Gabrieli z Güntherów Puzyninie (1815-1869), Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2015
Książka jest pierwszą monografią wileńskiej pisarki 1. połowy XIX wieku, Gabrieli Puzyniny – autorki kojarzonej zazwyczaj z pamiętnikami "W Wilnie i w dworach litewskich". Praca przedstawia zarówno życie Puzyniny na tle przemian społeczno-kulturowych ówczesnej Litwy, jak również przynosi omówienie jej zaskakująco licznych utworów, reprezentujących przy tym rozmaite gatunki i style literackie. Ponadto ewolucja twórczości „Litwinki” rozpatrywana jest tu jako część dziewiętnastowiecznych narracji emancypacyjnych, w których rezultacie wileńska arystokratka, a zarazem reprezentantka nowo rodzącej się inteligencji polskiej, staje się też zawodową literatką. Książkę uzupełnia obszerny aneks zawierający wybrane poezje, listy i niepublikowany dotąd obrazek dramatyczny literatki.
Życie literackie w sieci: pisarze, instytucje i odbiorcy wobec przemian technologicznych
Celem rozprawy jest analiza przeobrażeń, jakim pod wpływem mediów elektronicznych uległo życie literackie, pojmowane jako społeczna instytucja wytwarzania, publikowania, czytania i oceniania tekstów literackich.
Wacław Potocki "Wirginia". Edycja i komentarz
Celem pracy było opracowanie edycji krytycznej jednego z najwcześniejszych utworów Wacława Potockiego pod tytułem "Wirginia". Rozprawa doktorska składa się z dwóch części.