Doctoral thesis
Wacław Potocki Syloret". Edycja krytyczna i komentarz
Edycja krytyczna Syloreta Wacława Potockiego została zbudowana według klasycznego schematu: wstęp - edycja - objaśnienia. Wstęp historycznoliteracki zawiera sygnalizowane w skrócie niektóre z ważniejszych i skomplikowanych problemów związanych z utworem (schematy fabularne, technika narracyjna, możliwe źródła literackich inspiracji, propozycja interpretacji). Ze względu na rozmiary dzieła nie dostarcza ich wyczerpującego omówienia, stanowić może jedynie prolegomena filologiczno-interpretacyjne do romansu Potockiego.
Za podstawę wydania przyjęty został autograf Syloreta zachowany w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej. Krytyka tekstu zmierzała do ustalenia postaci utworu możliwie najbliższego intencjom autora. Niezbędny etap działań tekstologicznych (w ramach klasycznej recensio) miał na celu porównanie wszystkich istotnych świadectw tekstu (autograf dzieła, odpisy, editio princeps z 1764 roku, fragment w wydaniu Leszka Kukulskiego), a następnie wykrycie zależności między nimi (odmienne lekcje traktowane były jako materiał pomocniczy i kontrolny w ustalaniu poprawnego tekstu dzieła).
Objaśniono wszystkie możliwe do zidentyfikowania wątki, motywy, postaci i zdarzenia, wskazywano także niektóre similia z utworów wcześniejszych.W słowniku wyrazów archaicznych zamieszczone zostały objaśnienia słów i wyrażeń dawnych dziś niezrozumiałych.
Do edycji dołączono aneks, który zawiera dwie redakcje dedykacji dzieła oraz prozatorskie streszczenia z editio princeps.
Information
See also
Wacław Potocki "Wirginia". Edycja i komentarz
Celem pracy było opracowanie edycji krytycznej jednego z najwcześniejszych utworów Wacława Potockiego pod tytułem "Wirginia". Rozprawa doktorska składa się z dwóch części.
Edycja listów zebranych Antoniego Langego
Edycja zawiera 146 odnalezionych do dziś listów Antoniego Langego, objętych datami 1886-1928. Wśród adresatów występują nazwiska najwybitniejszych ludzi świata literatury i nauki - są między nimi (przykładowo) Jan Kasprowicz, Władysław Stanisław Reymont, Henryk Struve, Franciszek Rawita-Gawroński, Lucjan Rydel, Stefan Żeromski, Wilhelm Feldman, Adam Wiślicki, Zofia Trzeszczkowska.
Poezja pochwalna i laudacyjna na łamach "Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych". Edycja krytyczna ze wstępem
Podjęty temat badawczy to edycja krytyczna utworów panegirycznych zawartych w „Zabawach Przyjemnych i Pożytecznych”, pierwszym periodyku literackim wydawanym w latach 1770–1777. W rozprawie znalazło się 71 wierszy, podzielonych na trzy kategorie. Pierwszą z nich stanowią utwory poświęcone członkom znamienitego rodu Czartoryskich, w dalszej kolejności znalazły się teksty ofiarowane Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, w kolejnej zaś wiersze dedykowane przedstawicielom oświeceniowych elit, czyli magnatom, poetom i innym ważnym osobistościom stołecznego życia społecznego i kulturalnego. Część opracowywanych wierszy nigdy później nie była publikowana. Warto również zaznaczyć, że do tej pory nie ma holistycznej antologii twórczości poświęconej nie tylko znanym politykom oświecenia stanisławowskiego, ale także mniej znanym działaczom społecznym i oświatowym, pracującym na rzecz tworzącego się dopiero społeczeństwa obywatelskiego. Oprócz opracowanych edytorsko utworów w publikacji znajdują się objaśnienia do tekstów, a także wyczerpujący wstęp historyczno- i krytycznoliteracki.
Przestrzeń w „Oziminie”, przestrzeń „Oziminy” Wacława Berenta
Aleksandra Wojtowicz w rozprawie doktorskiej Przestrzeń w „Oziminie”, przestrzeń „Oziminy” Wacława Berenta formułuje tezy dotyczące nowego spojrzenia na problem przestrzeni w twórczości Berenta. Praca jest polemiką z tezami badaczy, którzy wskazywali na niemożność odtworzenia przyległości miejsc, labiryntowość i brak logiki przestrzennej w powieści.