Nienawiść

Współcześnie wiele wspomina się dyskutuje o tym, w jaki sposób działania werbalne wpływają na dyskursy publiczne, a też i prywatne. W powszechnym uzusie pojawiają się określenia „hejt”, „trolling”, sporo też wzmiankuje się o agresji słownej, której widocznym sygnałem jest (nad)używanie – także oficjalnie, jak i w życiu osobistym – wulgaryzmów. Te ostatnie, choć stanowić mogą swoista ekspresję emocjonalną czy materię (współ)tworzącą pewne obszary bądź elementy tekstów kulturowych, są często pojmowane jako przejaw przemocy werbalnej.

Słowo „antagonizować” zawiera w sobie z jednej strony bardzo jednoznaczny przekaz, z drugiej wszelako odnosić się może do mnóstwa płaszczyzn i dziedzin życia, kultury, teraźniejszości i przeszłości etc. Choć współcześnie mówi się wiele o antagonizmach, to warto przyjrzeć się bliżej mnóstwu aspektów, które są tego przejawami. 

Słowa „tajemnica” i „tajemniczy”, a już na pewno „spiskowy” wydają się pobudzać wyobraźnię i nie bez powodu używa się ich, a niekiedy nawet i nadużywa, aby opisać sensacyjną zagadkowość otaczających nas wydarzeń, zjawisk, motywacji do popełnionych czynów, niekiedy też w kontekście niewyjaśnionych wydarzeń, przeszłości etc. Jak pokazuje historia, sekrety i tajemnice towarzyszą nam od dawna – w dyskursie publicznym i życiu prywatnym, intymnym. Bywają jednak towarem, informacyjną zachętą, produktem na sprzedaż. Sekret jest znakomitym materiałem do plotek, a sama plotka potrafi zaciemnić coś oczywistego i nadać mu pozory tajemnicy. Tajemnice są też nader chętnie odkrywane, a implikacje tego bywają rozmaite. 

Natura zła – tego wyobrażonego i tego, którego doświadczamy lub obserwujemy – w pewnym stopniu fascynuje, a liczne tego dowody znajdują się na wyciągnięcie ręki choćby w social mediach, newsach czy kulturze. Jednak zło, a także grzech czy występek stanowią część większej całości, składają się na obraz człowieczeństwa w wymiarze nie tylko kulturowym, ale społecznym, historycznym, religijnym, psychologicznym etc. (informacja organizatorów)