E FRUCTU ARBOR COGNOSCITUR... W SZEŚĆSETNĄ ROCZNICĘ URODZIN JANA DŁUGOSZA

Referaty poświęcone Długoszowi wygłosili uczeni z Opola, Łodzi, Gdańska, Koszalina oraz naukowcy lokalni, związani ze środowiskiem słupskim. Zbigniew Zielonka przedstawił Kroniki Jana Długosza jako ukoronowanie myśli patriotycznej w historiografii polskiego średniowiecza. Franciszek A. Marek skupił uwagę słuchaczy na erudycyjnym wykładzie o Janie Długoszu jako wychowawcy królewiczów. Anna Pobóg-Lenartowicz zaprezentowała kronikarza jako propagatora kultu św. Jacka i bł. Czesława. Natomiast Tadeusz Linkner prześledził ślady Długoszowej mitologii słowiańskiej w pismach Bronisława Trentowskiego. Bronisław Nowak przedstawił zagadnienia związane z poglądami Długosza na temat ziemi słupskiej w kontekście problematyki pomorskiej. Marek Sobczyński z kolei omówił rolę Jana Długosza w rozwoju polskiej myśli geograficznej. Z jego wystąpieniem korelował referat Krystyny Krawiec-Złotkowskiej, która geografię Polski opisaną przez Długosza w Chorografii zbadała w perspektywie geopoetyki. Ks. Marek Żejmo poddał analizie Kościół katolicki w widzeniu Jana Długosza na podstawie Roczników, czyli kronik sławnego Królestwa Polskiego. Z kolei Renata Cierniak pochyliła się nad Długoszem jako postacią aktywną na przełomie epok; zbadała zwłaszcza stosunek kronikarza do nowych trendów humanistycznych, mody i obyczajów. Jako obserwator zjawisk literackich, komentator i opiniotwórca, a czasami krytyk objawił się Długosz w wystąpieniu Poli Pauby, która w Rocznikach, czyli kronikach sławnego Królestwa Polskiego „wyłuskała” poetów i pisarzy inspirujących średniowiecznego pisarza oraz przedstawiła go jako wybitnego erudytę.

Fragment Wstępu