Nowość wydawnicza
(Nie)smak w tekstach kultury XIX-XXI wieku
Książka udanie wpisuje się w coraz szerszy nurt opracowań, dla których osią, pretekstem i głównym tematem jest antropologicznie rozumiana kategoria „pożywienia” oraz związane z nią konotacje.
Po latach dość swoistego negliżowania problematyki jedzenia jako ważnego, ale „przezroczystego”, elementu kultury i wpisywania jej przede wszystkim w kontekst sfery techniczno-użytkowej (materialnej) od dwóch przeszło dekad food studies stają się pełnoprawną dziedziną nauk humanistycznych i społecznych – przede wszystkim socjologii, antropologii społeczno-kulturowej i kulturoznawstwa.
Spis treści
Informacje
Zobacz także
MiroFor 2024 / tom 4: „Co już. Co jeszcze”
Autor/Redaktor: Joanna Niżyńska, Adam Zbigniew Poprawa, Piotr Sobolczyk
"MiroFor": ma perFormować: esejem, odkryciem z archiwów, dialogiem, prozą, wierszem, krytyką. Być Forum, platFormą i semaForem dla wszystkiego, co Białoszewskie w literaturze, sztuce i kulturze. Czwarty tom „MiroFora” poświęcony jest przede wszystkim Pamiętnikowi z powstania warszawskiego.
Wiktor Woroszylski, Zbigniew Żakiewicz: „Losy noszą nas różnymi drogami” Listy 1969-1996
Autor/Redaktor: Tatiana Adriana Czerska
Edycja korespondencji Wiktora Woroszylskiego i Zbigniewa Żakiewicz z lat 1969-1996.
Język poezji Leopolda Staffa
Autor/Redaktor: Mirosława Alicja Białoskórska
Studium językowo-stylistyczne poświęcone poezji Leopolda Staffa.
Paris, Ladis, Paradis. Biografia polityczna Władysława Mickiewicza
Autor/Redaktor: Mikołaj Mariusz Sokołowski
Lektura książki Mikołaja Sokołowskiego poświęconej postaci Władysława Mickiewicza, pierworodnego syna Wieszcza, jest doświadczeniem niezwykłym. Przede wszystkim dlatego, że realizuje nowy typ humanistycznej refleksji obejmującej życie literackie sensu largo: więc dzieł literackich, korespondencji, kontaktów i interakcji międzyludzkich, idei i obsesji, jakie podzielali, wartości i tęsknot. Paris, Ladis, Paradis jest więc – zgodnie z drugą częścią tytułu – biografią polityczną Władysława Mickiewicza, ale jest też, nawet dopowiedziałbym, że bardziej, fascynującą narracją poświęconą życiu intelektualnemu, religijnemu, społecznemu drugiej połowy XIX wieku i pierwszej ćwierci wieku XX. Trudno w jednym akapicie ująć, w jakich kierunkach, perspektywach metodologicznych i na jakich obszarach książka o „Jego synu” jest wybitnym osiągnięciem naukowym, dziełem nowatorskim i odkrywczym. Wymienić by trzeba poza warstwą historycznoliteracką takie obszary jak hermeneutyka egzystencjalna, poetyka kompleksu, „lęk przed wpływem”, wreszcie socjologia literatury, historia idei, ukazanie przypadku szczególnego close reading. A i takie wyliczenie nie obejmuje wszystkich obecnych tu zagadnień. (Z recenzji prof. Andrzeja Fabianowskiego)