Projekt badawczy
Celem projektu jest rozpoznanie sytuacji regionalizmu w Polsce po 1989 roku i na tej podstawie opracowanie nowatorskiej, kompleksowej i interdyscyplinarnej koncepcji badań regionalnych. Jego głównym zadaniem jest rekonceptualizacja obszaru badawczego w perspektywie nowych orientacji w światowej humanistyce: badań antropologiczno-kulturowych, zwrotu topograficznego i związanej z nim geografii kulturowej, geopoetyki, etnopoetyki, komparatystyki, badań feministycznych i genderowych, a także problematyki pamięci zbiorowej i kulturowej czy postpamięci.
Dodatkowym efektem działań zespołu badawczego jest zainicjowanie regionalnej komparatystyki – jako dziedziny integrującej badania interdyscyplinarne w obszarze literaturoznawstwa.
Informacje
Powiązane z projektem
Zobacz także
Lubuska literatura osadnicza jako narracja założycielska regionu
Projekt dotyczy literatury o powojennych migracjach dotyczącej Ziemi Lubuskiej. Zmierza m.in. do określenia cech dystynktywnych dla prozy o tzw. Ziemiach Odzyskanych; charakterystyki funkcjonowania w tej prozie motywów zaczerpniętych z tradycji literackiej; ustalenia charakteru lubuskiej literatury osadniczej w porównaniu z narracjami migracyjnymi pozostałych regionów Ziem Zachodnich. Badania obejmują IV bloki problematyczne:
Literatura świadectwem kultury: uniwersalnej, retorycznej, politycznej, popularnej, regionalnej (historia literatury, teoria literatury, teoria przekładu, krytyka literacka, metodyka nauczania, regionalistyka)
Celem realizacji tematu jest analiza/ interpretacja różnych zjawisk literackich w perspektywie kulturoznawczej i psychospołecznej. Innych narzędzi wymaga recepcja klasyków (Miłosza, Herberta) w odbiorze współczesnym, innych czytanie literatury w kontekście innych sztuk, jeszcze innych przybliżenie kultury innego kraju czy opracowanie zasad nauczania języka polskiego jako obcego.
Pałac Staszica jako heterotopia afektywna - nowa kategoria opisu metamorfozy miejsca
Celem projektu jest interdyscyplinarny opis historii i pamięci ważnego miejsca na mapie kulturowej Warszawy - Pałacu Staszica, czyli obecnie siedziby Polskiej Akademii Nauk. Badaczka zamierza wykorzystać w pracy narzędzia stworzone we współczesnych badaniach nad funkcjonowaniem przestrzeni w kulturze, a także nowoczesne narzędzia badań literackich (teoria afektów). W tej perspektywie Pałac Staszica ukaże się zapewne jako znaczące miejsce ścierania się dyskursów i polityk pamięci - od jego powstania przez wiek XIX aż po czasy najnowsze. Monografia przyczyni się zarówno do lepszego poznania historii tego budynku, jak społecznych emocji, które budziły kolejne zmiany jego funkcji czy transformacje architektoniczne, którym podlegał.
Język pamięci: kulturowe i społeczno-polityczne konsekwencje romantycznego projektu pamięci
Projekt poświęcony jest romantycznemu i poromantycznemu rozumieniu kategorii pamięci w kulturze polskiej. Zgodnie z hipotezą badawczą dr Marca stanowi ona rodzaj języka, który wykształcił się w Polsce w pierwszej połowie XX wieku i wywiera do dziś ogromny wpływ na życie polityczne i społeczne. Językiem tym rządzą określone reguły, to znaczy pamięć jest w nich immanentnie powiązana z takimi kategoriami jak powinność, obowiązek, odpowiedzialność, grzech i wina, a więc jest rozumiana na sposób religijny. Studia nad pamięcią jako językiem różnią się zasadniczo od studiów nad pamięcią historyczną w dotychczasowym jej rozumieniu. Pozwolą wzbogacić zarówno metodologię badań nad historią kultury polskiej, jak lepiej zrozumieć wiele jej aspektów.