Roman Palester, Pisma T. 1, Zawsze myliłem się w polityce

Dwumiesięcznik literacki „Topos” działa od roku 1993, ma więc historię istnienia obejmującą ponad ćwierć wieku […]. Wśród osiągnięć pisma Jarosław Ławski […] wymienia: wyraziste poglądy literackie, zgodnie z tytułem propagujące poszukiwanie „miejsc wspólnych”, a zatem zwrot w stronę tradycji i odrzucenie postmodernistycznych eksperymentów, „wykreowanie konstelacji znakomitych poetów”, dużą rolę odegraną w życiu literackim dzięki własnej Bibliotece, antologiom, konkursom i festiwalom, wreszcie ukształtowanie gustu i wrażliwości wiernych sobie czytelników. To z pewnością aż nadto wystarczający dorobek, aby uczcić go i konferencją, i pokonferencyjnym tomem. Monografia przynosi szereg studiów i głosów (bowiem zawiera także zapis konferencyjnej dyskusji oraz wywiad z redaktorem naczelnym pisma, Krzysztofem Kuczkowskim). Nie ma zatem charakteru wyłącznie naukowego. Obok tekstów literaturoznawczych pojawiają się eseistyczne, krytyczne czy też naznaczone kolorytem bardziej osobistym – wspomnieniowym. Czytelnik ma wrażenie, że w książce toczy się zainicjowana na konferencji dyskusja panelowa, której zapis jest jednym z elementów otwierających tom, że ma do czynienia z kolejnymi głosami w tej dyskusji. Traktuję to jako zaletę omawianej tu publikacji, dowodzącą faktu, że dotyczy ona spraw, problemów, utworów i – wreszcie – osób nieobojętnych i wzbudzających emocje (z reguły – bardzo pozytywne). Specyficznie dialogowy charakter nadaje też publikacji fakt, że te same osoby pojawiają się w niej w kilku rolach: nadawców i odbiorców, poetów, czytelników, krytyków i literaturoznawców.  Z recenzji Macieja Szargota (UŁ)

Wzór nieznany. Stanisław Vincenz a muzyka jest próbą rekonstrukcji "filozofii muzyki" jednego z najbardziej oryginalnych prozaików polskich XX wieku. Urodzony w 1888 roku u podnóża Karpat Wschodnich, znany jako piewca Huculszczyzny, kojarzony z tematyką żydowską i górską, autor dziesiątków esejów poświęconych kulturze antycznej Grecji, Dantemu i literaturze europejskiej, przez całe życie był oddanym miłośnikiem muzyki. Był nie tylko wrażliwym melomanem, ale i oryginalnym myślicielem, który tematyce muzycznej poświęcił w swoim pisarstwie sporo miejsca. Aby zrekonstruować świat jego muzycznych odczuć i refleksji, autor książki korzystał ze wszystkich opublikowanych tekstów Vincenza, a także z bogatej literatury przedmiotu, niemal wszędzie znajdując interesujące wzmianki i tropy, które – o czym przekonuje w udokumentowanym wywodzie – ostatecznie złożyły się na spójną całość.

Tom zawiera krytyczną edycję jednego z kazań, które towarzyszyły koronacji jasnogórskiego obrazu Najświętszej Marii Panny w roku 1717.

Oddajemy do rąk Czytelników tom złożony ze Wstępu i krytycznej edycji jednego z kazań, które towarzyszyły koronacji jasnogórskiego obrazu Najświętszej Marii Panny w roku 1717.