VIII Światowy Kongres Polonistów: FILOLOGIA – OD/NOWA. JĘZYK–LITERATURA–KULTURA W EPOCE CYFROWEJ
Tegoroczne święto polonistów zgromadziło badaczy z najodleglejszych zakątków świata, do których dotarł język polski, polska literatura i kultura.
Uczestnicy VIII Światowego Kongresu Polonistów - bo o nim mowa - obradowali pod hasłem „Filologia - od/nowa”. Gospodarzem wydarzenia był Uniwersytet Jagielloński, przy współpracy Wydziału Polonistyki UJ i Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Polonistycznych. Kongres odbył się pod Patronatem Honorowym Prezydenta RP Andrzeja Dudy. „Biuletyn Polonistyczny” był jednym z partnerów medialnych wydarzenia.
Kluczowe zagadnienie do dyskusji zaproponowane przez Organizatorów koncentrowało się wokół dziedzictwa filologii wobec wyzwań współczesności. Zaprosili uczestników „do stawiania pytań o to, w jaki sposób podejmowana dziś przez nas problematyka badawcza oraz zaangażowanie w kulturę i rozmaite praktyki społeczne korzysta z dziedzictwa filologii, w jaki sposób je przekształca, kwestionuje czy kontestuje, w jaki sposób konfrontuje z nowymi zjawiskami kultury funkcjonującej w środowisku cyfrowym, wreszcie w jaki sposób pojmuje samą filologię” (https://skpkrakow.com/).
Uczestnicy wydarzenia mogli wysłuchać wykładów mistrzowskich, w których omawiano obszar znaczeniowy filologii w ujęciu historycznym, kondycję i znaczenie filologii we współczesnych badaniach (w tym relacje filologii i polonistyki), formułowano postulaty (prelekcje Prof. Ryszarda Nycza, Prof. Marii Delaperrière, Prof. Danuty Ulickiej, Prof. Marii Prussak, Prof. Michała Pawła Markowskiego). W swoim wystąpieniu Filologia i ocalanie Prof. Luigi Marinelli podkreślił, że „akt filologiczny, jako działanie polegające na rekonstrukcji i zrozumieniu cudzego tekstu, jest zasadniczo dialogicznym aktem współodpowiedzialności, współczucia i miłości między ludźmi, żywymi lub martwymi [...] i jako taka, filologia jest to chyba przede wszystkim zaangażowanie”. To znaczenie filologii jest szczególnie istotne w świecie, w którym „pogłoska stała się jedną z najbardziej rozpowszechnionych metod poznania i analizy wszystkiego”, wskutek czego, na co zwrócił uwagę Prelegent, „rodzą się potwory, zupełnie nieuzasadnione rzeczywistością faktów wnioski, takiego typu jak (cytuję, niestety): <<Holokaustu (prawie) nie było>>, <<bezpośrednią odpowiedzialność za tragedię ponoszą nie piloci i warunki atmosferyczne, ale wciąż nieustalone ’osoby trzecie`>>, <<LGBT to nie ludzie, to ideologia>>, <<język ukraiński nie istnieje>>, <<Ukraina najechała Rosję>> itp. Czyli ideały zastępuje ideologizacja, informacja staje się dezinformacją, interpretacja przemienia się w omamienie”.
Filologia jako konstruktywna metoda, której podstawą jest szacunek dla przekazanego tekstu i dla wypowiedzi innych, poparta studiami i znajomością tekstów może pomóc w uwolnieniu komunikacji od takich zakłóceń, przekłamań i manipulacji. W kontekście badań filologicznych szacunek wobec różnych wersji tekstu, wprowadzanych przez czytelników zmian, „zamiast o błędzie i prawdzie” nakazuje mówić o „różnorodności”, której przyczyny mogą być rozmaite, np. teksty mogą być napisane przez różnych autorów w różnym czasie lub przez tego samego autora, ale z odmienną intencją. Praca filologa bada „życie tekstów”, podaje w wątpliwość ich poprawność, postrzega tekst jako proces i jako produkt (osoby, która go stworzyła, ale i cywilizacji, w której jest osadzony). Filolog, według słów Profesora Marinellego, „powoli i cierpliwie poprawia, rekonstruuje i ratuje naszą pamięć kulturową przed wszelkimi zniekształceniami, wymazaniami i zniszczeniami, ba! także przed wszelkimi przesądami do których gatunek Homo zwany Sapiens był, jest i będzie niestety zdolny”. W wielu przypadkach pozwala „zrekonstruować od nowa to, co niszczy czas, może uczynić nas bardziej świadomymi naszej własnej skończoności oraz zwiększyć nasz szacunek do logosu”. Słowa Prof. Luigiego Marinellego znalazły kontynuację w wykładzie mistrzowskim Prof. Marii Prussak, która podkreśliła znaczenie filologii jako narzędzie służące poznawaniu innego przez świat, a także wagę postulatu wyższości źródła nad hipotezą badawczą.
Poszczególne aspekty badań filologicznych były omawiane przez uczestników Kongresu w równolegle obradujących sekcjach, a przyporządkowane im kręgi tematyczne odzwierciedlały perspektywy filologii. Dyskutowano o komparatystyce, nowoczesności, językowym obrazie świata, glottodydaktyce, problematyce przekładu, literaturze dawnej i wieku XIX, retoryce, biohumanistyce, badaniom nad procesem twórczym, edytorstwie, biografistyce i poetyce codzienności, kulturze popularnej i mediach, humanistyce cyfrowej, krytyce literackiej, badaniami nad Zagładą, problematyce pogranicza. Jeden z paneli poświęcono stuleciu polonistyki w Czechach.
W rozważaniach nad biohumanistyką, jednym z najnowszych nurtów badawczych realizowanych także w perspektywie polonistycznej, prelegentki poruszyły ważne we współczesnym świecie kwestie neuroróżnorodności, niepełnosprawności i stygmatyzacji społecznej, a także językowych prób oswojenia potęgi żywiołów i samoalienacji podmiotu. Prof. Elżbieta Rybicka zaprezentowała krótką rekonstrukcję semantyki historycznej słowa „żywioł”, traktując słowniki jako repozytoria konceptualizacji sił przyrody, powiązanie z ludzkim doświadczeniem i imaginarium, i zwracając uwagę na to, że współcześnie mamy do czynienia ze splotem witalizmu i destrukcji, postrzeganiem żywiołu jako nieuchwytnej i niebezpiecznej dla człowieka, zagrażającej mu siły natury, pozbawionej ponadto świadomości i mającej wpływ na kształt wydarzeń. Prelegentka wskazała na współczesne propozycje badawcze. Jedną z nich jest myślenie nie tyle o żywiołach, co "wraz z żywiołami", co pozwala osłabić dualizm człowieka i natury. Klaudia Muca, autorka wystąpienia Humanistyka zaangażowana i neuroróżnorodność, opowiedziała o historii idei neuroróżnorodności i jej obecności w literaturze niefikcjonalnej, zwracając uwagę na konieczność poszerzenia zakresu uwagi filologa o teksty niearcydzielne, obowiązek filologicznej uważności, relektury dzieł o niepełnosprawności intelektualnej, z uwzględnieniem perspektywy emancypacyjnej. Gest filologiczny jest w tym kontekście równoznaczny z gestem emancypacyjnym. Na kwestię studiów o niepełnosprawności w Polsce zwróciła uwagę w swoim wystąpieniu Alicja Wang, wychodząc od relacji znaczeniowej pomiędzy „osobą niepełnosprawną” a „osobą z niepełnosprawnością”, w przypadku drugiego określenia wskazująca na brak akceptacji tej cechy. Przywołała koncepcję ślepoty jako koncepcję społeczną Michała Kaziowa, który w swoich publikacjach oparł się na osobistym doświadczeniu, podobnie jak Anna Wietecha, autorka pracy Sięgnąć poza wzrok. Doświadczenia percepcyjne w krótkich formach prozatorskich Bolesława Prusa. Teksty i konteksty. Stereotypom i stygmatyzacji językowej poświęcony był referat Doroty Pazio-Wlazłowskiej Bo każdy gruby to żarłok i leń! – stygmatyzacja osób z otyłością we współczesnej polszczyźnie.
Poruszone kwestie – szczególnie nacechowania słów wskazujących na niepełnosprawność („inwalida”, „osoba niepełnosprawna”, "osoba z niepełnosprawnością") wywołały ożywioną dyskusję. Jak zauważyła Prof. Renata Przybylska, dyskusja o stygmatyzacji i poprawności w języku dotyka problemów badań tej części naszego „ja”, które jest poza naszą kontrolą i świadomością. Prof. Małgorzata Mikołajczak z Uniwersytetu w Zielonej Górze zwróciła natomiast uwagę, że Michał Kaziów jako badacz słuchowisk radiowych, autor prac nad wykluczeniem i jako osoba z niepełnosprawnością jest jednym z prekursorów disability studies w Polsce, i że jego działalność powinna stać się przedmiotem gruntownych badań naukowych, które jak dotąd nie zostały przeprowadzone.
Żywe zainteresowanie wśród polonistów, zarówno językoznawców, jak i literaturoznawców, wzbudziła dyskusja poświęcona humanistyce cyfrowej. Interdyscyplinarne zespoły badawcze, złożone z programistów i lingwistów, nie są już novum w środowisku filologów. Wypracowane narzędzia (np. słowniki) są popularne zarówno wśród badaczy, jak i użytkowników nieprofesjonalnych. Obecnie dyskutuje się przede wszystkim nad możliwościami ich udoskonalania i dalszego wykorzystywania, np. w dydaktyce języka polskiego jako obcego. Coraz powszechniejsze zainteresowanie budzą narzędzia edytorstwa cyfrowego, których możliwości wykraczają już poza prezentację tekstu w warstwie cyfrowej. Wyspecjalizowane instrumenty wykorzystujące możliwości sztucznej inteligencji służą badaczom-edytorom w pracy nad odczytywaniem i opracowywaniem rękopisów, porównywaniem wariantów i innymi komponentami krytyki tekstu. Środowisko cyfrowe, o czym mówiła w swoim wykładzie mistrzowskim Filologia – sztuka pamięci. Wokół cyfrowego archiwum Stanisława Wyspiańskiego Prof. Magdalena Popiel, pozwala również na zaprezentowanie dynamiki procesu twórczego i dzielenie się archiwum twórczym, co jest szczególnie cenne w przypadku twórców takich jak Stanisław Wyspiański, pracujący w sposób intensywny i symultaniczny, tworzący również projekty nieprzeznaczone do realizacji. W tym kontekście filologia, jako sztuka uobecniania, ma znaczenie służebne i wymaga pokory, która pozwala dostrzec horyzont drugiego człowieka. Wykład Prof. Popiel wpisał się w dyskusję o idei i koncepcjach archiwów cyfrowych, które są jednym z budzących największe nadzieje narzędzi zbliżających odbiorców do odtwarzania procesu twórczego i genezy tekstów kultury składających się na opus vitae artysty.
Nie zabrakło również wypowiedzi tematów dotyczących kondycji badań nad historią literatury i możliwości zainteresowania nią współczesnych czytelników i badaczy, np. Prof. Anna Czabanowska-Wróbel mówiła o braku powrotu do naiwnego czytania pozytywistów, którym wyrządzono niemałą krzywdę poprzez lansowanie stereotypów i odczytań ideologicznych.
W czasie Kongresu Prof. Henryk Siewierski, tłumacz, założyciel Katedry im. Cypriana Norwida na Uniwersytecie w Brasili, odebrał Medal „Merentibus”. Wręczono również Nagrody w Konkursie im. Jana Kochanowskiego, organizowanym przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Studiów Polonistycznych. Nagrody otrzymali Kris Van Heuckelom za książkę Polish Migrants in European film 1918–2017 (Cham: Palgrave Macmillan, 2019), wydanie polskie: Nostalgia, solidarność, (im)potencja. Obrazy polskiej migracji w kinie europejskim (od niepodległości do współczesności (Warszawa: Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny; Kraków: Universitas, 2022) oraz Stanley Bill za książkę Czesław Miłosz’s Faith in the Flesh. Body, Belief & Human Identity (Oxford, New York: Oxford University Press, 2021).
Ważnym komponentem Kongresu była również dyskusja plenarna Wisława Szymborska i Włochy: przekłady, historie, media (w ramach obchodów 100-lecia urodzin Poetki) prowadzona przez Michała Rusinka, z udziałem gości z Włoch: Prof. Francesci Fornari, Prof. Andrei Ceccherellego i Prof. Luigiego Marinellego.
Podczas Kongresu tradycyjnie odbyło się również Walne Zebranie Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Polonistycznych.
Miłośnicy twórczości Tadeusza Kantora mogli wysłuchać wykładu mistrzowskiego Prof. Katarzyny Fazan Teatroteka Kantora. Miejsca–Obiekty–Słowa, wziąć udział w spotkaniu z Natalią Zarzecką pt. Nowe narracje Cricoteki, a na zakończenie Kongresu mieli możliwość zwiedzenia Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka.
Redaktorzy „Biuletynu Polonistycznego”, Mariola Wilczak i Piotr Bordzoł, uczestniczyli w poszczególnych wykładach i panelach, odbywali rozmowy kuluarowe dotyczące dokumentowania działalności instytucji i badań polonistycznych.
Mariola Wilczak i Piotr Bordzoł (fot. Patryk Biegański)
Nie zabrakło spotkań z dawno niewidzianymi przyjaciółmi i współpracownikami „Biuletynu Polonistycznego”, m.in. z dr Natalią Ciołyk i prof. Switłaną Suchariewą z Łucka (na zdjęciu), dr Ireną Fedorowicz i dr Kingą Geben z Wilna czy dr Gabrielą Olchową z Bańskiej Bystrzycy.
Switłana Suchariewa, Piotr Bordzoł, Bohdana Suchariewa, Natalia Ciołyk
Mariola Wilczak, Irena Fedorowicz, Kinga Geben, Piotr Bordzoł
Ponadto Mariola Wilczak wystąpiła, jako jedna z ostatnich prelegentek Kongresu, z referatem „Biuletyn Polonistyczny” jako źródło informacji o współczesnej polonistyce, w panelu Perspektywy humanistyki cyfrowej (cz. II). W swoim wystąpieniu mówiła o „Biuletynie Polonistycznym” w kontekście danych badawczych, które mogą posłużyć m.in. do badań nad historią dyscypliny i tendencjami przemian humanistyki, i jako o bazie danych i o dążeniu do stworzenia kompletnej i aktualnej bazy wiedzy o badaniach polonistycznych w Polsce i za granicą. Poruszyła kwestię problemów w pozyskiwaniu tych danych. Wspomniała o „Geopolonistyce” jako ważnej części „Biuletynu”, ogniskującej wszystkie zgromadzone dane na mapie geograficznej, na której mają okazję "spotkać się" dane o instytucjach, odsyłające z kolei do artykułów i haseł, a dalej – do wydarzeń, ofert edukacyjnych, publikacji czy ogłoszeń - do struktury powiązań, umożliwiającej m.in. odkrywanie zależności między osobami, instytucjami czy miejscami. Swoje wystąpienie zakończyła apelem o zagospodarowanie przestrzeni cyfrowej, jaką stanowi „Biuletyn Polonistyczny” i wspólne szukanie rozwiązań zasygnalizowanych problemów.
Mariola Wilczak (fot. Patryk Biegański)
__________________________
Zachęcamy również do lektury wywiadu ze współorganizatorką kongresu Prof. Magdaleną Popiel:
https://biuletynpolonistyczny.pl/pl/articles/kilka-pytan-o-swiatowe-kongresy-polonistow,293/details
oraz do wysłuchania odcinków podkastu „Spotkania Biuletynu” - wypowiedzi i rozmów z uczestnikami Kongresu:
-
Spotkanie 6: Światowy Kongres Polonistów: https://www.spreaker.com/user/16859658/spotkanie-6-o-kongresie
-
Spotkanie 7: Profesor Constantin Geambaşu na Światowym Kongresie Polonistów:
https://www.spreaker.com/user/16859658/spotkanie-7-rozmowa-z-constantinem-geamb
Mariola Wilczak, Irena Fedorowicz i Kinga Geben rozmawiają o przyszłości filologii
Szczegółowe informacje o VIII Światowym Kongresie Polonistów są dostępne na stronach organizatorów:
https://www.facebook.com/8skpkrakow
Organizatorzy VIII Światowego Kongresu Polonistów:
Komitet Honorowy:
Profesor Jacek Majchrowski, Prezydent Miasta Krakowa
Profesor Jacek Popiel, Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego
Profesor Bogumiła Kaniewska, Rektor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Profesor Ryszard Koziołek, Rektor Uniwersytetu Śląskiego
Profesor Wojciech Bałus, Przewodniczący Komitetu Nauk o Sztuce PAN
Profesor Maciej Eder, Przewodniczący Komitetu Językoznawstwa PAN
Profesor Katarzyna Kłosińska, Przewodnicząca Rady Języka Polskiego
Profesor Anna Łebkowska, Przewodnicząca Komitetu Nauk o Literaturze PAN
Profesor Ewa Rewers, Przewodnicząca Komitetu Nauk o Kulturze PAN
Rada Programowa:
Profesor Stanley Bill, Uniwersytet Cambridge
Profesor Włodzimierz Bolecki, IBL PAN
Profesor Grażyna Borkowska, IBL PAN
Profesor Tamara Brzostowska-Tereszkiewicz, IBL PAN
Profesor Tomasz Chachulski, IBL PAN
Profesor Marcin Cieński, Uniwersytet Wrocławski
Profesor Andrea Ceccherelli, Uniwersytet Boloński
Profesor Anna Dąbrowska, Uniwersytet Wrocławski
Profesor Maria Delaperrière, INALCO Paryż
Profesor Adam Dziadek, Uniwersytet Śląski
Profesor Jarosław Fazan, Uniwersytet Jagielloński
Profesor Constantin Geambaşu, Uniwersytet w Bukareszcie
Profesor Małgorzata Gębka-Wolak, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Profesor Hanna Gosk, Uniwersytet Warszawski
Profesor Andrzej Hejmej, Uniwersytet Jagielloński
Profesor Magdalena Heydel, Uniwersytet Jagielloński
Profesor Piotr Horbatowski, Uniwersytet Jagielloński
Profesor Inga Iwasiów, Uniwersytet Szczeciński
Profesor Anna Janicka, Uniwersytet w Białymstoku
Profesor Iwona Janowska, Uniwersytet Jagielloński
Profesor Bożena Karwowska, Uniwersytet Kolumbii Brytyjskiej
Profesor Ałła Krawczuk, Uniwersytet Lwowski
Profesor Michał Kuziak, Uniwersytet Warszawski
Profesor Mindaugas Kvietkauskas, Uniwersytet Wileński
Profesor Jarosław Ławski, Uniwersytet w Białymstoku
Profesor Luigi Marinelli, Uniwersytet La Sapienza
Profesor Michał Paweł Markowski, Uniwersytet Jagielloński/UIC
Profesor Grzegorz Marzec, IBL PAN
Profesor Małgorzata Mikołajczak, Uniwersytet Zielonogórski
Profesor Władysław Miodunka, Uniwersytet Jagielloński
Profesor Tomasz Mizerkiewicz, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Profesor Alina Nowicka-Jeżowa, Uniwersytet Warszawski
Profesor Ryszard Nycz, Uniwersytet Jagielloński
Profesor Ewa Paczoska, Uniwersytet Warszawski
Profesor Renata Przybylska, Uniwersytet Jagielloński
Profesor Jan Rybicki, Uniwersytet Jagielloński
Profesor Bożena Shallcross, University of Chicago
Profesor Dariusz Skórczewski, Katolicki Uniwersytet Lubelski
Profesor Andrzej Skrendo, Uniwersytet Szczeciński
Profesor Marta Skwara, Uniwersytet Szczeciński
Profesor Beata Śniecikowska, IBL PAN
Profesor Ewa Rajewska, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Profesor Magdalena Rembowska-Płuciennik, IBL PAN
Profesor Henryk Siewierski, Universidade de Brasília
Profesor Jolanta Tambor, Uniwersytet Śląski
Profesor Tamara Trojanowska, Uniwersytet Torontoński
Profesor Danuta Ulicka, Uniwersytet Warszawski
Profesor Kris Van Heuckelom, Katholieke Universiteit Leuven
Komitet Organizacyjny:
Profesor Magdalena Popiel
Profesor Tomasz Bilczewski
Profesor Dorota Siwor
Dr Dominika Bucko
Dr Katarzyna Deja
Dr Alicja Fidowicz
Dr Karina Jarzyńska
Dr Karolina Górniak-Prasnal
Dr Barbara Kaszowska-Wandor
Dr Michał Koza
Dr Anna Turczyn
Dr Zofia Ziemann
Dr Michał Zając
Mgr Dominika Ciesielska
Mgr Małgorzata Kafel
Mgr Kamil Kaczmarek
Mgr Magdalena Kuczaba-Flisak
Mgr Maria Rutkowska
Mariola Wilczak, Piotr Bordzoł
Informacje
Autorka m.in. edytorskiego opracowania Krytyki literackiej i artystycznej oraz studiów historycznoliterackich Jana Kasprowicza (t. 8 cz. 1 Pism zebranych pod red. Romana Lotha, Warszawa 2016), Listów Julii Dickstein-Wieleżyńskiej do Adolfa Chybińskiego. Wokół biografii Mieczysława Karłowicza, „Pamiętnik Literacki” 2016, zesz. 3 s. 199-234 oraz rozpraw o twórczości Julii Dickstein-Wieleżyńskiej.
Interesuje się biografistyką, edytorstwem, epistolografią, humanistyką cyfrową, promocją humanistyki i związkami medycyny i humanistyki.
Pod kierunkiem prof. Ewy Głębickiej przygotowała w IBL PAN rozprawę doktorską Julia Dickstein-Wieleżyńska (1881-1943). Monografia życia i twórczości.
ORCID ID: 0000-0001-8079-0732
Kontakt: mariola.wilczak@ibl.waw.pl
Zobacz także
VII Światowy Kongres Polonistów "Polonistyka światowa – archiwa i współczesność"
Uprzejmie informujemy, że w dniach 20 – 23 października 2021 r. odbędzie się w formie zdalnej VII Światowy Kongres Polonistów. Pierwotnie VII edycja Kongresu miała się odbyć we Wrocławiu w dniach 25 - 27 czerwca 2020 r., jednak ze względu na zagrożenia wynikające z szerzenia się pandemii COVID-19 została przełożona na jesień bieżącego roku. Z tego samego powodu zmianie uległa formuła Kongresu i w związku z tym wszystkie wydarzenia będą się odbywały online. Tematyka planowanego Kongresu dotyczy szeroko pojętych zagadnień związanych z wykorzystaniem różnego rodzaju archiwów do prac badawczych włącznie ze współczesnymi archiwami cyfrowymi. W kręgu problemów omawianych podczas Kongresu znajdzie się także sztuka przekładu.
VI Kongres Dydaktyki Polonistycznej: Niezgoda – opór – bunt w przestrzeni edukacyjnej
Bunt przeciwko zastanym wartościom, porządkom społecznym, regulacjom prawnym, okolicznościom historycznym jest naturalnym ludzkim zachowaniem. Obok potocznego obrazu buntu jako zjawiska destrukcyjnego uwzględnić należy, że może on mieć również wymiar konstruktywny czy nawet afirmatywny. Zagadnienia niezgody, oporu i buntu tworzą jeden z podstawowych problemów kulturowych i cywilizacyjnych czasów dzisiejszych, mających wielorakie odbicie w zjawiskach i procesach edukacyjnych. Nie jest to tylko syndrom współczesności, tego rodzaju problemy pojawiały się w przeszłości i w różny sposób wpływały na kształt, a zwłaszcza aksjologię, szkoły, literatury życia zbiorowego. Ze względu na ważność tych zagadnień – również dla współczesnej przestrzeni polonistycznej – zdecydowaliśmy się uczynić je głównym przedmiotem kolejnego Kongresu Dydaktyki Polonistycznej. Do udziału w nim zapraszamy: polonistów uczestniczących we wszystkich obszarach edukacji lub nimi zainteresowanych. Zależałoby nam na obecności, wypowiedziach i głosach w dyskusjach polonistów – nauczycieli szkół podstawowych i ponadpodstawowych, polonistów – nauczycieli akademickich; literaturoznawców, językoznawców, kulturoznawców, bibliotekoznawców i bibliotekarzy, pedagogów, psychologów, socjologów, specjalistów w zakresie dydaktyki polonistycznej różnych szczebli; mówiąc najogólniej: wszystkich, którzy zajmują się szeroko pojętą edukacją polonistyczną w teorii i w praktyce.
III Kongres Badaczy Osiemnastego Wieku
W dniach 15-17 września w Poznaniu odbędzie się III Kongres Badaczy Osiemnastego Wieku.
III Kongres Dydaktyki Polonistycznej „Polonistyka w świecie wartości. Edukacja polonistyczna jako wartość”
Edukacja polonistyczna jest przedmiotem refleksji i dyskusji wielu środowisk szkolnych i akademickich. Przed kształceniem polonistycznym stawia się wiele – czasami sprzecznych ze sobą – celów. Jesteśmy przekonani, że uniwersytety w dialogu z polską szkołą, opierając się na rzetelnych diagnozach, mogą inspirować rozwój dydaktyki i zmieniać rzeczywistość szkolną. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom polonistów pracujących na różnych szczeblach edukacji (od szkół podstawowych aż po uczelnie wyższe) oraz nawiązując do tradycji dwóch poprzednich kongresów, w imieniu organizatorów, zapraszamy do udziału w III Kongresie Dydaktyki Polonistycznej, podczas którego chcemy rozmawiać o celach nauczania polonistycznego i wychowania w kontekście przemian społeczno-cywilizacyjno-kulturowych dokonujących się współcześnie. Mamy nadzieję, że wydarzenie to będzie okazją do integracji wielu środowisk troszczących się o dydaktykę polonistyczną.