Кандидатская диссертация
Milczenie i nieobecność. Figury podmiotowości w twórczości Samuela Becketta
Rozprawa jest próbą prześledzenia przemian figur podmiotowości w dziele Samuela Becketta. Przedmiotem pracy są zarówno teksty prozatorskie, jak i poetyckie czy dramatyczne.
Główne odniesienia teoretyczne stanowią filozofia Theodora W. Adorno oraz Maurice`a Blanchota. Pierwszy z myślicieli pozwolił zobaczyć te utwory w perspektywie dialektycznego procesu wydobywania przeciwieństw, jaki zachodzi w relacji pomiędzy świadomością i literaturą jako dziełem sztuki oraz przez prymat epistemologicznie zorientowanej zasady krytycznej, drugi – odnaleźć w nich mało ortodoksyjną ontologię. U obydwu autorów pojawiał się ten sam podstawowy wątek negatywności, który zbliżył ich do autora „Jak jest”. Te dwie perspektywy, którymi pragnąłem się posłużyć jako modalnymi ramami mojego wywodu, stały się okazją do tego, ażeby spróbować uchwycić podstawowe dla mnie kategorie milczenia i nieobecności, emblamatycznie określające pisarstwo Samuela Becketta.
Информация
Начало событияСвязанные с работой
Смотреть также
Podróże epistemologiczne, podróże metafizyczne.O wczesnych powieściach Samuela Becketta
Celem pracy jest dokonanie wieloaspektowego oglądu pierwszych czterech powieści Samuela Becketta ("Sen o kobietach pięknych i takich sobie", "Murphy", "Watt" i "Mercier i Camier") wraz z powiązanym z pierwszą z nich zbiorem opowiadań "More Pricks than Kicks". Praca składa się z czterech rozdziałów, w których omawiam każdą z czterech, będących jej zasadniczym przedmiotem powieści, w kolejności chronologicznej względem ich powstawania, albowiem chronologia ukazywania się powieści drukiem znacznie różni się od kolejności ich pisania.
Intymne tematy wyobraźni w dramatach Juliusza Słowackiego
Rozprawa poświęcona jest twórczości Juliusza Słowackiego. Przedmiotem badania są w szczególności dramaty romantycznego poety, począwszy od pierwszego - "Mindowe", poprzez znane i popularne - "Kordian", "Balladyna" aż do jednego z ostatnich - "Zawiszy Czarnego".
Kreowanie postaci w polskim romansie barokowym
Celem dysertacji była analiza polskich romansów barokowych pod kątem kreowania bohaterów literackich, z zamiarem wychwycenia elementów wspólnych oraz tych, które świadczą o indywidualnym traktowaniu zagadnienia. Badanie kreacji postaci stanowić miało kontynuację istniejącej analizy świata przedstawionego w polskim romansie barokowym.
Metamorfoza jako doświadczenie granic: Warianty motywu przemiany w małych formach współczesnej prozy europejskiej (José Maria Merino, Natasza Goerke, Bernardo Atxaga, Dino Buzzati)
Promotorami pracy byli: prof. dr hab. Grażyna Irena Borkowska i prof. dr hab. Tomás Albaladejo Mayordomo