New release
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego 2024
Miło jest mieć przywilej otwierania dziesiątego i tym samym niejako jubileuszowego numeru rocznika. Zarazem to może znakomita okoliczność, by dokonać kilku podsumowań, choć te najpewniej w większości pojawią się za rok, niemniej ważny drobiazg warto uwypuklić już teraz. Największym sukcesem, w odczuciu piszącego te słowa, jest nieprzerwane trwanie tytułu od dekady, mimo rozmaitych trudności. Nadto czasopismo systematycznie realizuje zadania nie tylko z zakresu wyzwań badawczych i ich prezentacji zgodnie z najnowszymi wymogami współczesności, ale także przyczynia się do integracji wielu środowisk – w wymiarze lokalnym, regionalnym, krajowym czy także, aczkolwiek skromniej, europejskim, a nawet światowym. Wspólny mianownik tych zbliżeń stanowi oczywiście język, literatura, kultura, historia oraz polonistyka wreszcie – dziedzina chyba najbliższa dla większości publikujących na łamach zielonogórskiego periodyku Autorów.
(fragment Słowa wstępnego)
Dobrą ilustracją praktycznego zastosowania priorytetów takiego podejścia może być zrealizowany i właśnie ogłaszany drukiem projekt – to wynik współpracy zespołu kilkudziesięciu osób, z Czech, Polski, Ukrainy. Z Charkowa, Pragi, Warszawy, Zielonej Góry. Rzecz znalazła również wymiar oficjalny w postaci pary umów podpisanych na najwyższym szczeblu pomiędzy Muzeum Narodowym w Pradze i Uniwersytetem Zielonogórskim, w rezultacie część naukową numeru, bez wahania wolno powiedzieć, uświetnia reedycja nietuzinkowego zabytku z XVII w. – literackiego, plastycznego, historycznego. Treściowo wiąże się z przeszłością właściwie całej Europy. Wprawdzie to druk, jednakże równocześnie unikat, gdyż powielone niegdyś w warsztacie typograficznym stronice wyposażono w serię odręcznych dopisków. Co więcej, całość reprezentuje autentyczną trzydziestosześciolistkową talię kart do gry, a ilustracyjne ewolucje poszczególnych figur dają efekt swoistego komiksu, ukazującego tok rzeczywistych zdarzeń dziejowych we wstępnym stadium wojny trzydziestoletniej (z udziałem m.in. polskich oddziałów wojskowych) na terenach ówczesnego cesarstwa, pozostającego w rękach Habsburgów. Mało tego, struktura tłoczonego i następnie opisanego artefaktu pod względem genologicznym przypomina popularny od czasów renesansu emblemat (strukturalnie złożony z motta, ryciny oraz subskrypcji). Tak pokrótce można scharakteryzować tę broszurę i w ten sposób uwierzytelnić zasadność potrzeby jej wznowienia. (...)
W numerze najnowszym – nie po raz pierwszy zresztą – publikują studenci Instytutu Filologii Polskiej UZ, co bardzo cieszy. Niech to będzie już tradycją. Podobnie jak z debiutanckim projektem, by właśnie adepci sztuki edytorskiej – kształceni w IFP UZ – zechcieli wesprzeć proces wydawniczy; tym razem powierzono im dodatkowo rolę korektorów. Czym więcej par oczu, tym większa korzyść dla dzieła. Chochliki drukarskie i inne literówki powinny się zatem mieć na baczności. Witamy w naszym zespole, choćby przygodnie, Izabelę Jabłońską, Michalinę Majkowską i Dominika Mazura. Z kronikarskiego obowiązku odnotować warto, iż rocznik od bieżącego roku kalendarzowego dostępny jest on-line poprzez kolejne elektroniczne platformy, polskie oraz zagraniczne: Academica, Arianta, BIP! FINDER, EBSCO, Free Full PDF, MIAR, Most Wiedzy, OpenAIRE Explore, RefSeek, Responsible Journals, Semantic Scholar. Traktujemy ten obszar funkcjonowania periodyku jako czynnik wzmacniający umiędzynarodowienie tej zielonogórskiej inicjatywy czasopiśmienniczej. Stąd też nie ustają starania w tym zakresie, gdyż w tej chwili takich cyfrowych „miejsc” przyjaznych „Filologii Polskiej” jest 25, choć gdyby inaczej jeszcze policzyć i wziąć pod uwagę kolejne obszary cyberprzestrzennej aktywności, wynik byłby pokaźniejszy. (...)
Redaktor naczelny 26-31 maja 2024 roku
