Doctoral thesis
Lubuska literatura osadnicza z lat 1945-1989 na tle pisarstwa założycielskiego tzw. Ziem Odzyskanych
Rozprawa doktorska pt. Lubuska literatura osadnicza z lat 1945-1989 na tle pisarstwa założycielskiego tzw. Ziem Odzyskanych dotyczy twórczości, której głównym tematem są powojenne przesiedlenia i osadnictwo na Ziemi Lubuskiej - wynik postanowień konferencji jałtańskiej.
Ceiem teoretycznoliterackim badań było określenie cech dystynktywnych analizowanej literatury. Towarzyszył temu cel analityczno-interpretacyjny: wskazanie i wyjaśnienie fiinkcjonalizacji elementów tradycji literackiej, wykorzystywanych w prozie lubuskiej z lat 1945-1989 na użytek powojennej polityki miejsca. Występujące w osadniczej literaturze nawiązania do tradycji miały służyć konstruowaniu narracji założycielskiej dopiero tworzącego się społeczeństwa. Powtarzalność takich motywów, jak Arkadia, Ziemia Obiecana, Itaka, wspomagały wytwarzanie ideologicznej konstrukcji Ziemi Lubuskiej jako mitycznej krainy szczęśliwości. Badania zmierzały ponadto do realizacji celu komparatystycznego: porównania literatury osadniczej Ziemi Lubuskiej z literaturą osadniczą tzw. Ziem Odzyskanych. Zestawiono także twórczość z lat 1945-1989 z beletrystyką potransformacyjną podejmującą temat przesiedleń.
Procedury interpretacyjne obejmują przede wszystkim materiał źródłowy, jakim jest literatura osadnicza Ziemi Lubuskiej (m.in. utwory Natalii Bukowieckiej-Kruszony. Ireny Dowgielcwicz, Zdzisława Morawskiego. Janusza Olczaka, Eugeniusza Paukszty, Alfreda Siateckiego, Zygmunta Traszki). Podstawę metodologiczną stanowią koncepcje i orientacje badawcze funkcjonujące w ramach zwrotu przestrzennego w badaniach literackich, a wśród nich głównie nowy regionalizm.
Information
See also
Czytanie miejsca. Poezja lubuska w perspektywie geopoetyki
Rozprawa pt. Czytanie miejsca. Poezja lubuska w perspektywie geopoetyki dotyczy twórczości poetyckiej uprawianej na Ziemi Lubuskiej, która tematyzuje problem relacji literatury i geografii. Zaproponowane przeze mnie „czytanie miejsca” jest czytaniem drugiego stopnia i nie dąży do uchwycenia esencjalnego genius loci, ale pyta o różne formy uobecniania się miejsca w tekstach literackich (przyjmuję, że ujęć tych nie można sprowadzić do jednego mianownika „lubuskości”). Opiera się na założeniu, że jedną z cech tego uobecniania jest tekstualność.
Poezja lubuska wobec sacrum
Celem pracy jest przyjrzenie się problematyce sacrum w literaturze z perspektywy jej obecności w poezji lubuskiej. Przedmiotem badań są wymiary świętości, jakie odsłania twórczość autorów regionalnych oraz definicje sacrum wyłaniające się na gruncie literatury lokalnej.
Polski dramat ludowy (1945-1989)
Pojęcie dramatu ludowego, stanowiącego temat niniejszej rozprawy, jest zagadnieniem wymagającym już na wstępie dookreśleń terminologicznych. Ryszard Górski, autor pracy Dramat ludowy XIX wieku, skodyfikował trzy warianty terminu: w znaczeniu tekstów widowisk ludowych, utworów pisarzy wywodzących się z ludu, oraz dramatów o tematyce ludowej, której autorami są twórcy zainteresowani życiem i kulturą ludu, z reguły nie związani z nim pochodzeniem czy przynależnością społeczną, adresujący swoją twórczość do ogółu odbiorców. W pracy przyjęto definicję dramatu ludowego według trzeciego znaczenia. Przedmiotem rozważań uczyniono zatem sztuki podejmujące temat wiejski, bez względu na proweniencję autorów, przeznaczone do szerokiej recepcji.
Ziemia i formy ukształtowania jej powierzchni. Analiza semantyczna
__________________