Wydarzenie
Czas - kultura, dyskurs, doświadczenie
W kulturze funkcjonuje wiele przysłów dotyczących czasu, tak jak i wiele narracji poświęconych temu fundamentalnemu dla naszej cywilizacji zagadnieniu. Rozumieć je można na wiele sposobów, zwłaszcza teraz, gdy pojawiają się coraz to nowe koncepcje i teorie dotyczące czasowości – w bardzo wielu wykładniach.
Czasowość współczesna jest migotliwa znaczeniowo i dotyka każdej sfery egzystencji: od wyobrażeń artystycznych (podróże w czasie) przez codzienność prokrastynacji aż po teorie naukowe z mostem Einsteina-Rosena na czele. A że czas jest bez wątpienia cenny także jako temat, organizatorzy konferencji Czas i to, co inne zapraszają do podjęcia transdyscyplinarnej refleksji nad zagadnieniami takimi, jak m.in.:
- Czas w literaturze, narracjach filmowych, sztuce, kulturze;
- Czas w filozofii;
- Czas w języku i językoznawstwie;
- Czas i paremia;
- Czas historyczny;
- Czas w światach alternatywnych;
- Czas jako wartość;
- Czas a obyczajowość i codzienność;
- Czas a doświadczenie jednostki;
- psychologia;
- czas a pandemia;
- Przemijanie, koncepcje końca i wieczności;
- czas i przestrzeń
- czas w przekazach historycznych
- Uchronie i bezczasy, podróże w czasie
- Kategoria happy endu;
Niezależnie przyjmowane będą również studia szczegółowe (case studies) z wykorzystaniem wybranej metodologii mono- lub interdyscyplinarnej.
Ostateczny termin nadsyłania abstraktów na adres czas.ekonferencja@gmail.com mija 20 lutego 2022 roku. Na podany adres prosimy przesłać dokument w formacie edytowalnym (.doc, .docx, .rtf), zatytułowany wg schematu „Imię Nazwisko, Tytuł referatu” i zawierający:
- abstrakt (max. 600 słów);
- notę biograficzną (max. 80 słów), zawierającą aktualną afiliację, tytuł naukowy oraz profil badawczy
- numer telefonu oraz korespondencyjny email.
Na pokrycie kosztów związanych z organizacją konferencji przewiduje się opłatę konferencyjną w wysokości 160 PLN. Organizatorzy przewidują publikację w formie recenzowanej monografii wieloautorskiej w serii „Perspektywy Ponowoczesności” lub numeru monograficznego czasopisma naukowego „Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media” (w zależności od liczby artykułów zgłoszonych do recenzji po konferencji).
Organizatorzy:
Katedra Porównawczych Studiów Cywilizacji UJ,
Ośrodek Badawczy Facta Ficta,
Instytut Językoznawstwa i Literaturoznawstwa Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach
(informacja organizatorów)
Informacje
Zobacz także
Czas i to, co inne / ogólnopolska konferencja naukowa
W kulturze funkcjonuje wiele przysłów dotyczących czasu, tak jak i wiele narracji poświęconych temu fundamentalnemu dla naszej cywilizacji zagadnieniu. Rozumieć je można na wiele sposobów, zwłaszcza teraz, gdy pojawiają się coraz to nowe koncepcje i teorie dotyczące czasowości – w bardzo wielu wykładniach, począwszy od ujęć filozoficznych i antropologicznych poprzez kulturoznawcze i literaturoznawcze a skończywszy na medioznawczych, ludologicznych i groznawczych czy interdyscyplinarnych. Czasowość współczesna jest migotliwa znaczeniowo i dotyka każdej sfery egzystencji: od wyobrażeń artystycznych (podróże w czasie) przez codzienność prokrastynacji (procrastinus to przecież odkładanie pracy na potem) aż po teorie naukowe z mostem Einsteina-Rosena (czyli, popularnie rzecz ujmując, tunelem czasoprzestrzennym) na czele. A że czas jest bez wątpienia cenny także jako temat, organizatorzy konferencji "Czas i to, co inne" zapraszają do podjęcia transdyscyplinarnej refleksji nad zagadnieniami takimi, jak m.in.:
Bohaterstwo, aktywizm, poświęcenie – historie dawne i współczesne / Ogólnopolska konferencja naukowa
Czasy, obyczaje i kultura w jakiś sposób wymagają poszukiwania bohaterów potrafiących sprostać wyzwaniom, jakie stawia przed ludzkością niełatwa rzeczywistość. Mamy szansę się o tym przekonać nie tylko zaznajamiając się z tekstami kultury opiewającymi wzniosłe czyny bohaterów, którzy poświęcili się, by pomóc innym. Lecz to poświęcenie i heroizm nie są tylko utrwalone w zapisach czy dziełach, lecz charakteryzują także naszą współczesność, zwłaszcza w tak trudnych czasach, jak te, w których przyszło nam żyć.
Znikanie, zanik, zaginięcie – dyskursy nieobecności / ogólnopolska konferencja naukowa
Niekiedy zauważamy, że coś wokół się zmieniło – pojawił się jakiś brak, jakaś nieobecność, jakieś wrażenie pustki. Czasem wiemy lub doświadczamy – tej nieobecności, zniknięcia, zaniku. Czasem coś lub – co gorsza – ktoś znika. Bez śladu. Bez ostrzeżenia. Czasem pamiętamy z lekcji historii – jak znikały całe cywilizacje, rody. A opowieści rodzinne wiążą się czasem z mówieniem o widmach tych, co zaginęli bez śladu w zawierusze historii albo miejscach, które zniweczył czas. Czasem też zauważamy, ze coś w nas samych zniknęło, zanikło, odeszło. A czasem po prostu wymazujemy, skazujemy na niebyt.
Początki i końce
Początek i koniec to dwa najbardziej znamienne aspekty w perspektywie zbiorowej, historycznej czy doświadczeń jednostkowych. Niekiedy wydarzenia te mają charakter traumatyzujący, ale też sygnalizować mogą kwestie zgoła odmienne. Tym, co łączy początek i koniec jest nie tylko inicjalizacja i finalizacja określonych wydarzeń, przedsięwzięć, cywilizacji, kultur, istnień etc., lecz także pamięć o nich, funkcjonująca w obiegu globalnym lub tylko pamięci indywidualnej. Pamięć zresztą pozostaje – zwłaszcza, jak się wydaje, w dobie postprawdy – gwarantem tożsamościowej prawomocności świadectwa, także dziennikarskiego i reporterskiego, stającego przed niełatwym wyborem między sumiennym świadczeniem o zastanych faktach a potrzebą ich fikcjonalizacji dla potrzeb czytelniczych. Pamięć o początku i końcu jest wreszcie także i miejscem, stwarzającym przestrzeń do spotkań różnych czasów, różnych etnosów, różnych doświadczeń i różnych tożsamości.