Edytorstwo tekstów dawnych

W pierwszej kolejności wskazujemy na osiągnięcia edytorstwa litewskiego. Imponujące, wielojęzyczne wydanie Punktów kazań na Post Wielki językiem litewskim zapisane, a teraz na polski język przetłumaczone Konstantego Szyrwida (1579–1631), przygotowane przez zespół badaczy z Litwy, komentuje jedna z Autorek edycji. Proponujemy także namysł nad projektem wydania antologii polskiej literatury okolicznościowej – a konkretnie poezji, która ukazywała się w Wilnie w drugiej połowie XVIII wieku i tworzyła wówczas swoistą kronikę miasta i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Następne artykuły dotykają trzech edytorskich „zaniedbań” środowiska badaczy literatury XVIII wieku: edycji dorobku literackiego Józefa Epifaniego Minasowicza – mniej znanego poety schyłku epoki saskiej i panowania Stanisława Augusta; przekładów na język polski dokonywanych przez Stanisława Kostkę Potockiego, który od lat czeka na opublikowanie swojej twórczości poetyckiej (i prozatorskiej); wreszcie sprawy kluczowej dla badań nad polską poezją drugiej połowy XVIII wieku – projektowanej edycji krytycznej liryków z tzw. Rękopisu Puławskiego Franciszka Dionizego Kniaźnina, poetyckiego testamentu jednego z najwybitniejszych poetów epoki. Ten blok rozpraw uzupełniają: omówienie projektu edycji Dzienniczka Antoniego Edwarda Odyńca, rozważania nad interpunkcją Władysława Stanisława Reymonta, uwagi o nowej edycji dzieł zebranych Zygmunta Krasińskiego oraz szkic dotyczący fenomenu kulturowo-poznawczego, jakim jest archiwum. Archiwum, w którym pracujemy, ilekroć musimy sięgnąć po rękopis, porównać wersje, zajrzeć do autografu; które systematycznie przeszukujemy, próbując odtworzyć życie literackie interesującej nas epoki; w którym szukamy potrzebnych informacji i przekazów; które stopniowo staje się tak ważną częścią naszego zawodowego (czy tylko zawodowego?) życia. W części „materiałowej” publikujemy Epos nuptiale oraz Hymen weselny Jana Karola Dachnowskiego, nieznany wiersz Sebastiana Fabiana Klonowica, korespondencję Adama Naruszewicza i Franciszka Karpińskiego. Przeglądy zamieszczone w ostatniej części numeru pozwalają zorientować się w aktualnej sytuacji edytorskiej polskiej literatury dawnej, ukazującej się w najbardziej znanych seriach wydawniczych.

(ze Wstępu Tomasza Chachulskiego)